Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
minął miesiąc a tu nic.

Witajcie szanowne koleżanki i koledzy! Wpis będzie dosyć nietypowy albowiem nie mam się czym chwalić w temacie ubytkow;)), wręcz przeciwnie, 5 kg na plusie (musze to wykrztusic). Zaczynam się bać,  boje się ze znowu odezwie się to chol. Jojo. Idiotka ze mnie do kwadratu, jeszcze niedawno byłam przekonana ze tym razem to na pewno i do końca.  Śmieszne i dziwne, nic mnie to nie wzrusza! Nie napisze ze musze wziąć się w garść bo codziennie próbuje,  same wiecie jak to jest...syzyfowa praca ale do jasnej anielski to moja osobista walka o Moje życie! Zaczęło się jak zwykle, przyjechała moja córka z wnuczkiem,  byłam szczęśliwa,  nieba bym im uchyliła! Co też czyniłam a  na moje nieszczęście oboje uwielbiają słodycze a ja umiem piEC. ..cóż,  przygotowywać a nie spróbować to nie mieści mi się w głowie no i odpowiedz głodowa jak zwykle. No bo przeciez nie dosyć ze cukier to jeszcze maka pszenna na którą jestem uczulona....Ze wzgl. Zdrowotnych nie mogę sobie pozwolić na tycie, tyle już osiągnęłam! Nie zażywam np. Tabletek na ciśnienie które jadłam od 10 lat i które to znacząco przyczyniły mi się do rozwalenia watroby, właśnie watroba! Cóż, wymaga diety a przynajmniej ograniczenia potraw ciezkostrawnych, słodkich itp....Kardiolog robiąc mi usg serca stwierdził że odchudzaniem kupiłam sobie drugie zycie; właśnie je sprzedaje! (Tfu tfu tfu na psa urok a na kota sromota) nie zaszkodzi, prawda? Pozdrawiam i do poczytania wkrotce;))