Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Chcieć, a nie musieć!

Skąd stwierdzenie chcieć, a nie musieć? Otóż stąd, że kiedyś na początku kolejnych prób schudnięcia twierdziłam, że muszę to zrobić i koniec. Zaczynało się od morderczych diet i ćwiczeń. Efekt - zniechęcenie, znienawidzenie, brak sił, brak uśmiechu, złość... a po kilku dniach koniec z dietą i kolejne kilogramy więcej. Potem znowu mordęga i porzucanie diety i ćwiczeń.
Teraz jest zupełnie inaczej. Podchodzę do diety z głową, jem zdrowo, więcej warzyw i owoców, nie rzucam się na słodycze, ale też ich sobie nie odmawiam pod warunkiem, że ich ilość jest taka, którą jestem w stanie spalić kilkoma brzuszkami lub poświęceniem kilka minut więcej na rowerze i że zdarzy mi się zjeść coś słodkiego maksymalnie 2 razy w tygodniu. Ćwiczę prawie codziennie, zależy od dnia i czasu, ale wychodzi mi to przynajmniej 5 razy w tygodniu po minimum 40 minut. Teraz po prostu chcę schudnąć. Dla siebie, dla swojego dobrego samopoczucia i postrzegania siebie oraz dla zdrowia. Teraz czuję euforię, jestem zadowolona, że idzie mi dobrze i zdrowo, jestem zadowolona, że jest mnie mniej i się uśmiecham sama do siebie. Jestem i chcę być! I tego wszystkim życzę, żeby chcieli, cieszyli się z tego, że dieta i ćwiczenia dają nam dużo dobrego, a nie załamywali, że to jest bardzo ciężkie, że muszą, a w efekcie kończy się to kilkudniowym zapałem i wraca do starych nawyków. Trzymam kciuki za siebie i za Was. Powodzenia!