Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
A kysz, szatanie!

Po upojnym walentynkowym weekendzie i rozpuście (między innymi ciastowo-słodyczowej) weszłam na wagę i przeżyłam szok - 66,6 . Niektórzy twierdzą, że trzy  szóstki to liczba szatana i ja tak ją odebrałam! Chyba mnie opętało żeby dojść do takiego wyniku... Mózg się wyłączył, silna wola została przysypana cukrem a lenistwo rozpanoszyło się niemiłosiernie. Sprzyjać tyciu mogą tabletki, które przyjmuje od roku ale nie będę się usprawiedliwiać bo przecież mam świadomość co jem i w jakich ilościach . Dałam sobie czas do niedzieli i na szczęście udało mi się zgubić już prawie kilogram. Dzisiaj uaktualniłam pasek i rozpoczynam z nową motywacją. Ten tydzień nie był łatwy bo oczywiście pączki mnie pokonały i cukierki imieninowe. Ale od dwóch dni nie jem cukru pod żadną "widzialną" postacią - nawet udało mi się nie słodzić kawy . Oby tak dalej. Od dzisiaj zaczęłam też skrupulatnie liczyć kalorie. Moja CPM i PPM wynoszą 2000 i 1350 kcal. Dzisiejszy bilans to: zjedzone 1500 kcal i wychodzone 200 kcal. Tego chodzenia miało być dużo więcej ale do domu przygonił mnie deszcz i wicher . 

Wiem, że dla własnego zdrowia powinnam zatrzymać tycie bo czuję, że mi już ciężkawo . Poziom motywacji mam wysoki, a dodatkowo może uda mi się zająć głowę i przestać choć trochę przejmować się tym co się wokół dzieje. Świat staje się coraz bardziej niespokojny, w naszym kraju coraz gorzej... W moim najbliższym otoczeniu wśród znajomych, rodziny, sąsiadów rozwiązał się chyba jakiś worek z chorobami i nieszczęściami. Ciągle słyszę o czyjejś śmierci, ciężkich chorobach, wynikach badań, które brzmią jak wyrok... Wiem, że nie mam na to wpływu ale to wszystko jest bardzo przygnębiające. Ale cóż - nowy tydzień, nowe możliwości . W telegraficznym skrócie moje zadania na najbliższe dni: liczę kalorie, unikam cukru, dużo się ruszam, piję wodę, jem owoce i warzywa, wracam do diety FODMAP, chodzę wcześniej spać, myślę pozytywnie .