Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
tydzień bez niego

Cały dzień spędziłam z przyjaciółką piłyśmy wino śmiejąc się i płacząc na zmianę..
Mój humor jak sinusoida.. raz lepiej raz gorzej..
Nadal staram się dużo robić..i wypełniać jakoś te dni..
W piątek mam rozmowę w sprawie pracy, ale już się nawet nie nastawiam..co ma być to będzie..
Ciągle czekam na jakiś znak od niego, ale chyba się nie doczekam.. ja nie zamierzam pisać, duma mi nie pozwala.
Strasznie się w tym wszystkim czuję samotna.. nie wiem jak to będzie.. nie wyobrażam sobie bycia z kimś innym niż on, zresztą jak tu w ogóle kogoś poznać..
Poza tym poprzeczka została zawieszona dość wysoko.. on był moim ideałem:( Nie sądzę, że ktoś mu dorówna.
Wszystkie koleżanki zaręczone albo już po ślubie ewentualnie w szczęśliwych związkach..ostałam się tylko ja:(
Nikt nie obiecywał że będzie pięknie i kolorowo.. może też tak być, że już zawsze będę sama, może mój pakiet szczęścia się już wyczerpał..
Taki mnie lęk o przyszłość ogarnia...
Nie chcę już o tym wszystkim myśleć, chciałabym poczuć obojętność..spokój, bezpieczeństwo..