Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
przyjaciel potrzebny od zaraz......

No i doła podłapałam, niby taka błaha sprawa a strasznie smutno mi i wiem, że najgorsze przede mną. Ale do sedna odwiedziłam się dziś, że przyjaciel mojego syna wraca do polski na zawsze, nagle jeszcze parę dni temu wszystko było OK wiem, że mieli zostać tu długo były jakieś plany i nagle jego mama mówi mi dziś, że wracają, lot już we wtorek. Moje dziecko było przy tej rozmowie widziałam jego oczy, minę taki mi go żal był nie rozpłakał się tylko, dlatego że mama kolegi była przy tym, ale wiem, że jak przyjdzie ten dzień to będzie płakał i nie będę umiała go pocieszyć, już to przerabiałam w październiku, dokładnie identyczna sytuacja. Sz. to bardzo fajny chłopiec bardzo go lubię przychodził do nas dość często i miał dobry wpływ na Danielaka ( jest starszy o 2 lata), moje córeczki też go lubiły a Daniel odkąd go poznał był szczęśliwszy. Pamiętam zeszłe wakacje, kiedy nie znaliśmy tu jeszcze nikogo, kiedy patrzyłam przez okno jak moje dziecko bawi się samo czasem mówił sam do siebie myślałam, że teraz będzie inaczej, ale niestety znowu zostanie sam. Mamy niby, jakich znajomych, ale chłopców w jego wieku jest tu niewielu i na dodatek większość pojechała na wakacje do Polski. Daniel ma Irlandzkich kolegów, ale jednak to nie to samo żal mi go zostawił kolegów w Polsce a tu już dwóch stracił. Z tego wszystkiego aż się obżarłam jak nigdy od 5 miesięcy się tak nie najadłam i po 5 miesiącach bez słodyczy zjadłam pół paczki delicji może więcej. Ach życie czasem jest do baniIiiiiiiiii.