Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Co kręci starsze panie.

:D

dobre :)

po pachy!!!Ha! ha! ha! ha! dobre!!!!!!!!!!!!

masz synka:)

Komentarzy masz wiele pamiętnik super uśmiałam się. Dodaję Cię do ulubionych i będę śledzić. Pozdrawiam.

o hehe, jaki śmiechowy chłopak :D

ma refleks i poczucie humoru ten Twój 13-latek:)))

Szkoda mi miejsca na koncie na szmateksowe bluzki. Ich elegancja nie przekracza granic ogólnopolskiego portalu.

syn wiedział jak z Pani "załatwić".

wiąże się głównie ze smutkiem lub lękiem, lub potrzebą bezpieczeństwa... A te potrzeby są stale obok mnie, czasem sobie z tym radzę lepiej, a czasem gorzej i wtedy rodzi się wściekłość na siebie i potrzeba samoukarania...przez obżarstwo. Przedziwne. Znam mechanizm i nie panuję.

wiąże się głównie ze smutkiem lub lękiem, lub potrzebą bezpieczeństwa... A te potrzeby są stale obok mnie, czasem sobie z tym radzę lepiej, a czasem gorzej i wtedy rodzi się wściekłość na siebie i potrzeba samoukarania...przez obżarstwo. Przedziwne. Znam mechanizm i nie panuję.

Skoro jutro wazenie - zycze duzego spadku wagi! :) Pozdrawiam

Dziękuję za wsparcie :) Pozdrawiam i trzymam kciuki!

Jesteś niesamowita! Synek również, hih. Chętnie będę tu wracać po dzienną dawkę uśmiechu :)

Kurcze ale fajny pamiętnik aż miło sie czyta :) cudny! cały przeleciałam. buziaki

Wiesz jak poprawić humor:) :) :) No pewnie że jabuszko przyczyniło się do mojego wpisu -ja bym tyle nie dała rady;) :) :) Pozdrowionka!!!

Genialna umiejetnosc odnalezienia usmiechu w codziennosci :D gratuluje optymizmu.

tak najgorzej jest na domówkach, ale tylko wtedy jak idzie się z założeniem że nie zje się nic. Wychodzę z założenia, że jak się przemyśli sprawę i będzie wybierać te lżejsze potrawy to można normalnie jeść. Nie urazi się gospodarzy i nie wyjdzie na snoba, niejadka czy jeszcze innego dziwoląga:) dam jakoś radę, źle nie będzie. Muszę tylko do tego czasu jeść wszystko, bo mam tak że jeśli nie jem czegoś długo to później jak to zjem to mi najnormalniej w świecie niedobrze. Z innej beczki - super pamiętnik, każdy wpis wywołał u mnie uśmiech. Będzie mi miło jeśli zostaniemy znajomymi. Pozdrawiam

opiekuje? dlaczego? moje stany są chwilowe. nachodzą. takie małe tsunami. ale zawsze odżywam. nie, nie nienawidzę swojego ciała. w zasadzie nawet je lubię. ale muszę trochę na nie powrzeszczeć, trochę się na nie powściekać, bo chcę, żeby było lepsze. chcę, żeby mi służyło. jestem autodetrukcyjna i kompulsywna. wiem, że jeśli zacznę jeść odrobinę za dużo czy ćwiczyć odrobinę mniej, to popłynę. to się cofnę. a jak się cofniesz, to cholernie ciężko zawrócić. moje wpisy są zawsze przesadzone, pod wpływem emocji. tak naprawdę jestem w zasadzie normalna. i wiem, że moje ciało nie zasługuje na aż tak mocne słowa, bo nie jest aż takie najgorsze. ale łatwo mi się je mówi, w ramach motywacji.

ooo dzięki dzięki, miód na me serce, gdybyś wiedziała jak dzisiaj nienawidziłam orbitreka jak na nim ćwiczyłam ggrrrr, a Ty jakaś lepsza agentka jesteś widze, trza się zakolegować psze pani:))