Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Sukienka dla ��ł Kupiłam kolejną sukienkę dla
motywacji

Śmiesznie to pisać, ale skoro to, co robiłam do tej pory nie działa… trzeba zmienić działanie. I chyba myślenie. 

Za każdym razem, gdy zaczynam dietę przydarza mi się choroba. I wynik diety jest niweczony tygodniowym lub dwutygodniowym przestojem. 

Potem wracam do siebie, odgruzowujè się z pracy i kupuję sukienkę dla motywacji. 

nie miałam zamiaru pisac pamiętnika, bo chciałam tylko korzystać z forum, ale przeraziły mnie komentarze osób. Osoby z piękną sylwetką doszukują się grubych ud lub postawnosci, a inni też nakręcają. 

Tak jakby kolektywnie były tu tylko osoby z zaburzeniem postrzegania siebie a jedynym wzorem wychudzone modelki. Wiem, jak to działa, bo mam zdjęcia sprzed lat, na których myślałam, że jestem gruba a byłam szczupła jak patyk. 

Ale skoro założyłam konto, to lecimy. Może nie forum ale pamiętnik pomoże przyciągnąć tu normalniejsze osoby, albo może wrócę tu za rok i odkryję, źe to ja oszukiwałam samą siebie i faktycznie żem wieloryb. 🐳🐳🐳🐳

Sahara to moja ulubiona bohaterka powieści, w której jest ona uwięziona w klatce umysłu. Pożyczyłam sobie jej imię na potrzeby tego pamiętnika. 

Zostało 150 dni w roku, 21 tygodni, do zrzucenia mam ok 20kg. 
Juź 10kg gdyby spadło, byłabym zadowolona. 
moja waga idzie w dół mozolnie i powoli i tu nic nie zmienię. 
koleżanki  gubią 4kg w tydzień a mi spada wtedy 5 deko. 

Problemem jest moja niecierpliwość, bo kto by w takim tempie wytrzymał. 

Ale gdybym gubiła tylko 2kg na rok to teraz po 12 latach byłabym szczupła jak sprzed ciąży. 
12 lat i tak już minęło a ja codziennie dźwigam ten bagaż 20kg. 
Dałam sobie czas do końca roku, nim wyrzucę wszystkie bluzki, sukienki i spodnie kupione dla motywacji, która jakoś nigdy nie zmotywowała. 
Aż mi ciężko w środku, gdy to piszę. Bo są piękne i bardzo chciałam być osoba, która nosi piękne rzeczy a nie tylko to, co dało się kupić w moim rozmiarze.