Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Też jestem człowiekiem...

...i miewam gorsze dni. Częściej wieczory. Zazwyczaj dziwnym trafem zbiega się to z najgorętszymi okresami tak w pracy jak i w szkole, planowaniem wakacji, wzmożonymi wydatkami przez kumulację urodzin najbliższych, bla bla bla... Szkoda czasu na marudzenie, przejdźmy do rzeczy. 

Wczorajszego wieczora kładłam się spać z myślą o żarciu. O napadzie obżarstwa, o kompulsie, o wpierniczaniu za trzech, o rajdzie przez Piotra i Pawła i zaliczeniu wszystkich baz po kolei, od pieczywa począwszy na półeczce z niebotycznie drogimi i o wiele gorszymi niż nasze polskie słodyczami z Ameryki (oprócz miętowych m&m's nic nie jest warte uwagi, serio. I nikt mi nie wmówi, że np. takie Reese's, czyli tłuszcz utwardzony z masłem z pseudoorzechów i syropem glukozowym to jakiś rarytas). Serduszko zakołatało mi z tęsknoty za kolorowymi pączkami z Biedronki i słodkimi do poziomu wykrzywiania ryja wafelkami Góralki. 

Zasnęłam, obudziłam się, i... zagotowałam wodę na dzbanek pokrzywy i galaretkę bez cukru z Celiko. Tak, wiem, samemu jest łatwo zrobić galaretkę z soku albo herbaty owocowej, ta z Celiko ma koszenilę w truskawkowej wersji i sztuczne aromaty, ale hej! Nie przesadzajmy. Darowanym 12 kaloriom pochodzącym wyłącznie z białka w jednej porcji (z saszetki za ok. 1 zł takich porcji będzie 4) się w zęby nie zagląda. Kaloryczności specjalnie nie podbiłam, bo do słodzenia od dawna erytrytol jest u mnie grany. Droga impreza i zawsze mnie boli portfel, kiedy muszę uzupełnić cukierniczkę (erytrytolniczkę?), ale za to ile radości ze słodkiej kawy czy galaretki właśnie. Do tego dodatkowe 50 g warzyw do każdego posiłku, trochę upragnionego smaku umami w postaci gotowej przyprawy do ryb na kolacyjnym łososiu i zaspokoiłam chęć na coś nielegalnego, na coś z poza codziennej rutyny jedzeniowej, napychając przy tym brzuch błonnikiem. 

Miałam w odwodzie jeszcze kilka nie-grzesznych trików pokroju wielkiego wiadra słodkiej kawy zbożowej z mlekiem migdałowym, coli zero, sosów typu zero kalorii na słono czy słodkiej opcji w postaci odżywki białkowej , ale darowałam sobie korzystanie z wszystkich naraz, zostaną na inne ciężkie czasy. 

I tak, wiem, już jedna z Was mi napisała, że sałata z jogurtem nigdy nie będzie tym samym, czym jest sałata z majonezem i nigdy nie będzie smaczniejsza i grubasowi się nie wytłumaczy, że lepszy jest jogurt, skoro on woli majonez. Serio? A wiecie, że na kokainie i tabsach z tasiemcami schudniecie szybciej niż na zdrowej diecie i zielonej herbacie, a chyba wszystkie wolimy szybciej chudnąć, to czemu się nie kusicie, tylko męczycie na Vitalii? Mamy wolną wolę, owszem, mamy też rozum i to chyba ta kombinacja bożych darów powinna nam podpowiadać, że długofalowe efekty jedzenia "bo smaczne" nie będą korzystne ani dla nas ani dla naszych bliskich zmuszonych borykać się z nami - schorowanymi w wyniku powikłań otyłości. Także zjadłam, co zjadłam, przemyślałam sprawę, i dzisiaj przed snem będę myśleć tylko o tym, jakim jestem mądrym i dumnym z siebie ex-grubasem.