Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jak wyjść z diety i nie zwariować?

Cóż, sama chciałabym to wiedzieć . Dobra, bez jaj, niech ja chociaż raz się Wam na coś przydam. 

Mija mi piąty tydzień w statusie "wyprowadzanie z redukcji", i przez pięć tygodni nie przybrałam na wadze. Cóż, puszczę na chwilę kciuki, które ciągle trzymam za to, żeby stan ten trwał nie pięć tygodni a pięć dekad, i podzielę się kilkoma tipami. 

Po pierwsze: koniec odchudzania nie oznacza końca aktywności fizycznej ani dbania o to, co wkładamy do buzi. Nie wdając się w ściśle tajne szczegóły moich treningów, zajęłam się po prostu pracą nad siłą i nad odbudowaniem zszarpanych odchudzaniem nerwów - i to dosłownie. Ciężary co prawda poszły znacznie w górę, ale długość przerw między seriami też. No i najważniejsze: żadne z ćwiczeń mnie nie stresuje. Nie sprawia, że wpadam w panikę myśląc, czy zaraz nie pękną mi gacie (tak, nie robię klasycznych przysiadów) albo czy nie poślizgnę się na wykładzinie (wykroków też nie). Jedzenie to dalej ta sama micha. Tylko większa . Za to cardio poszło w dół. Głównie dlatego, że jego nadmiar pobudza apetyt a to ostatnie, czego potrzebuję starając się ujarzmić i tak zdziczałe hormony głodu i sytości. 

Po drugie, koniec z podejściem: "zjadłam trzy kawałki pizzy i pączka, a waga nie skoczyła, uff, zajebiście!" jest nieco słabe. Głównie z powodu tego, że istotą odchudzania nie jest walka o jak najniższą cyferkę na wadze, tylko raczej o jak najniższe rachunki wystawiane nam przez lekarzy, apteki i jak najmniejszą ilość włosów wyrwanych sobie z głowy przez naszych bliskich w rozpaczy nad naszym zdrowiem. I owszem, niezdrowe smakołyki jedzone od czasu do czasu nic nam nie zrobią, ale warto byłoby jeść je z pełną świadomością tego, co i w jakim celu konsumujemy - czyli nie "hurrra, nie utyłam od hamburgera, to może mogę częściej pozwalać sobie na niego zamiast normalnego obiadu" tylko "jeden hamburger z Maca nie zrobi mi krzywdy, ale jedyną jego zaletą jest smak, a przecież zdrowe jedzenie też może być smaczne, więc na dłuższą metę po co mi dzika ochota na te hamburgery?". I to podejście nie może zmienić się, kiedy jednak tę upragnioną cyferkę na wadze zobaczysz, bo w przeciwnym razie szybko się z nią pożegnasz. To, że już jesteśmy szczupli, oznacza, że nasze zapotrzebowanie kaloryczne jest MNIEJSZE niż za grubych czasów, więc nie można przestać nagle kontrolować ilości i jakości jedzenia. Niestety. To jest właśnie to "pilnowanie się całe życie", aż lub tylko.