Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Chcę tu wrócić....

Jednak nie za bardzo wiem jak. Nie wiem gdzie podział się mój optymizm i radość życia, mój zapał do walki o siebie, szczuplejszą siebie... Przez to co się ostatnio dzieje wokół mnie nie wiem czy cokolwiek ma sens...Zaczęło się od P., który zginął tragicznie (ten, o którym pisałam w poprzednim wpisie). Później zmarła moja ciocia. Kobieta starsza ale nie chorowała... nikt się nie spodziewał. Następnie powiesił się chłopak, którego znało pół ojej miejscowości jako człowieka niesamowicie pozytywnie zakręconego. Ja znałam go słabo ale jednak... 3 dni temu zadzwoniła moja siostra, że jej kolega ze studiów (ja też go znałam) zmarł na raka opuszczając żonę i trójkę dzieci... I to wszystko w ciągu miesiąca... Ludzie! Co się dzieje na tym świecie? Ciężko mi poradzić sobie z własnymi myślami... Boję się śmierci... Bardzo się boję. Jednak nic nie robię w tym kierunku aby przyszła ona do mnie jak najpóźniej... Nadal ważę nieco mniej niż 100 kg, palę papierosy, nie uprawiam żadnego sportu i najważniejsze - źle i nieregularnie się odżywiam... Popadam ze skrajności w skrajność. Albo jem albo nie. Do tego wszystkiego zaniedbałam się strasznie. Nie chcę mi się malować, czesać, smarować, golić itd... i nie robię tego. A skoro tego nie robię to z domu nie wychodzę bo wstyd się ludziom pokazać. Do tego wszystkiego walczę z ostrym zapaleniem górnych dróg oddechowych. I tak sobie tkwię w tym moim szarym dresie a czas mi ucieka... Nie wiem jak to wszystko ogarnąć i wrócić na dobrą drogę. Przecież już dawno mogłabym być szczupła gdybym miała odrobinę wytrwałości...