Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Moje rozczarowanie z perspektywy czasu??

Mój poprzedni wpis "KOBIETA XXI-wieku! "był ot tak po prostu do nabrania dystansu do mojego rozczarowania. Co mnie tak rozczarowało? Moja rocznica bo nie spełniła moich oczekiwań?  Bo nie tak sobie ją wyobrażałam?  Moje złe samopoczucie spowodowane jedzeniem słodyczy, moje oczekiwania zbyt wielkie w stosunku do osób najbliższych? Kiedyś planowałam rocznicę z dziećmi w knajpce przy tańcach. Pisałam o tym w pamiętniku. Na prośbę syna zrobiłam w zaciszu domowym. Może oczekiwałam zbyt wiele? Córka tłumacząc  się zmęczeniem zmyła się z mężem wcześnie w iście angielskim stylu. Było mi przykro i zabolało. Jak na moje odczucia było byle jak. Wytłumaczyliśmy sobie, że takie jest życie. Że  my w wieku dzieci też żyliśmy swoim sprawami, ale mieliśmy też sporo problemów jak to przy 3 dzieci. Po prostu oczekiwania nasze i młodych  nie idą w parze. Nie po drodze im. Następnym razem będę się kierowała swoimi oczekiwaniami i wszyscy będą zadowoleni.

Morał? Realizujcie swoje marzenia, swoje oczekiwania i swoje plany a unikniecie rozczarować. Niech żyje zdrowy egoizm. Życie dopisało jednak do mojego rozczarowania szczęśliwy scenariusz. Wniosek? Jeżeli czegoś bardzo chcemy to się zrealizuje. Może trzeba baardzo chcieć?  Jutro jedziemy z synem i jego narzeczoną do tej właśnie knajpki żeby wysłuchać zespołu który ma grać na ich weselu. Będę miała okazję potańczyć i przytulić się do ślubnego tak jak mi się marzyło (o tuleniu to na razie wiem tylko ja no i teraz Wy, he, he.) To nic, że marzenie przeterminowane, ale najważniejsze, że może będzie zrealizowane. I to w jakim dniu? w Boże Ciało, hmmm może jeszcze jedna rzecz w tym dniu mi się uda? Ktoś mi podpierdzielił moją silną wolę. Może  podłożę się co by ksiądz pokropił mnie w kościele święconą wodą i mi złego co kusi  z dupska wypędził?  Ja po raz enty przekonałam się, że nie żyję po to żeby spełniać czyjeś oczekiwania, ale żeby się realizować. Kierując się zdrowym egoizmem jestem szczęśliwa a jednocześnie uszczęśliwiam innych. Tak w moim mniemaniu to działa. Wczoraj np. byłam wkurzona na ślubnego. Zachciało mi się płakać. Poszłam pod prysznic  uronić parę łez i rozładować napięcie. Więcej ryczeć nie miało sensu bo podpuchnięte oczy miałaby ja a nie on, a po facecie spłynęło jak woda po kaczce. Wyczołgałam się spod prysznica, usiadłam do komputera i wykupiłam sobie w FastDeal vouchera na pakiet zabiegów kosmetycznych na twarz wartych 250 zł za jedyne 99,00. Obiecują bardziej jędrną, wygładzoną i delikatną cerę, he, he. Co by mi dały podpuchnięte oczy? Nic, a tak może cera będzie gładka jak pośladki niemowlęcia?

Rozczarowanie było i się zmyło. Czekają mnie tańce ( może przytulane..)i gładka choć przez chwilę cera.

Wkleję Wam kawałek fajnego wywiadu :

"Dorosnąć do szczęścia" - rozmowa z Ewą Woydyłło przeprowadzona przez Katarzynę Jabłońską i Cezarego Gawrysia z miesięcznika Więź.

Tak więc do wszystkiego - do mądrości, także do szczęścia, trzeba dorosnąć...

Kiedy mówimy o szczęściu, to trzeba sobie uświadomić, że jest ono ucieleśnieniem dojrzałości emocjonalnej. Jeśli jej brak, to do szczęścia strasznie daleka droga. Bywają ludzie obrażeni na życie - skarżą się, że ich szczęście ominęło, owszem, dostrzegają je czasem u innych, ale nigdy u siebie. A szczęście to postawa ku życiu. Albo człowiek do tego dorasta, albo nie dorasta. To jednak zależy już od nas samych. Szczęście rodzi się z pracy nad sobą. To jest trening taki sam, jak trening mięśni - jeżeli będziemy je odpowiednio ćwiczyć, to one będą nam służyć, w przeciwnym razie ulegają atrofii. Uczenie się szczęścia - raz jeszcze powtórzę - polega na rozwoju emocjonalnym i duchowym. A taki rozwój dostępny jest nie tylko nielicznym osobom wtajemniczonym, ale każdemu z nas.

Trafiłam kiedyś na takie  ulubione kogoś motta i powiedzonka życiowe, które bardzo przypadły mi do gustu:

 -   Planuj działania a nie efekty.
  -  Jak się nie ma co się lubi, to się ma co się nie lubi.
  -  Jeśli chcesz rozbawić Pana Boga, to opowiedz Mu o swoich planach.
  -  Przez życie trzeba iść z podniesionym czołem, a nie z zadartym nosem.
  -  Jeśli wyruszasz w daleką drogę, to lepiej żebyś wiedział, co niesiesz ze sobą w plecaku.
  -  Jeśli wdepniesz w gówno- wykorzystaj to jako okazję,  żeby się nauczyć  dobrze czyścić buty

I tym pozytywnym akcentem żegnam Was kochane i pamiętajcie.

"Życie mamy tylko jedno"

Buziaki