Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Półmaraton Warszawski - część V: Meta

[Na wstępie wybaczcie zwłokę z ostatnim odcinkiem, został na drugim komputerze]

Skręt w Konwiktorską, a potem Bonifraterską. 2 km do mety. W głowie tylko jedna myśl – chcę przestać biec. Ale trzeba wytrzymać jeszcze 9 minut. Na Miodowej mocny doping, ale przez @#$% dokanałowe słuchawki nic nie słyszałem. Wreszcie Krakowskie, tu doping zawsze sięga zenitu. Interwał sprawdzania „ile jeszcze” spadł do 300 metrów, a oddech przeszedł w 2-1, masakra. Puls 185, od 40 minut ponad progiem beztlenowym…

Ostatni kilometr. Zając gdzieś za mną, więc jednak złamię te 1:35, ale już mało mnie to obchodziło, chciałem tylko przestać biec. Ostatnie paręset metrów, można włączyć dopalacz, przybliży to chwilę ulgi. Prułem poniżej 4:00 i wpadłem na metę z rękami w górze. I wtedy dotarło do mnie, że właśnie zrobiłem to, co wcześniej uznałem już za niemożliwe…

Tym razem na barierce wisiałem dobre 5 minut. Przy okazji rozciągnąłem łydki, choć tylko ja wiem, że nie o to w tym ćwiczeniu chodziło. Zaczęło wiać, więc zdjąłem mokrą koszulkę i założyłem suchą zawiązaną na biodrach, a mokrą na wierzch. I jeszcze żółtą folię ochronną, dostępną na mecie. Zanim świat przestał kołować i odstałem swoje w kolejkach po pomidorową i prezent od sponsora (saszetka biegowa, przyda się), zdążyłem trochę przemarznąć więc założyłem jeszcze pod spód worek na śmieci i buffa.

I po zawodach, po emocjach. Bolało jak diabli, kryzys był ciężki. Ale dałem radę, a w ciągu roku poprawiłem się o 18 minut!

Skoro zawody odhaczone, to teraz czas… na trening :) W planie do maratonu na ten dzień miałem pobiec półmaraton na maksa, a potem dobić do 30 km dystansu tego dnia. Pierwszy raz miałem zrobić taki hardkor i byłem ciekaw, jak to się skończy. Najpierw więc do auta po banana, a potem za rzekę jednym mostem i z powrotem drugim (wiało!). Ludzie dziwnie jakoś patrzyli na gościa z numerem startowym (nie zdjąłem), który po skończonych zawodach wciąż nie miał dość :D

W drodze do domu początek regeneracji – izo i belvita z pakietu startowego jako kolejny posiłek regeneracyjny – im szybciej się zje, tym lepsza regeneracja. W domu wszystko przygotowałem przed wyjściem, więc po powrocie starczyło włączyć kuchenkę i czajnik, żeby 20 minut później z gorącym talerzem makaronu i lapkiem móc się udać do wanny.  A tam rozkosz - 30 minut moczenia nóg w lodowatej wodzie jedząc obiad, zgrywając dane z zegarka itp.

Straty w ludziach – otarty lewy achilles, parę pęcherzy i paznokci, w łydach standardowy ból jak po 30stce… wieczorem przywitałem się z rolką do masażu :( a potem we wtorek zamiast trening z klubem tylko lekkie wybieganie. Energetycznie - spalone 2000 kcal, spożyte dodatkowo 1000, w tym wypite 1.5l izo… no nie dopinał się dzienny bilans. Nie było rady. Chciał nie chciał, mogła pomóc tylko duża porcja chałwy i czekolady :D Trudno, czasem trzeba się poświęcić dla dobra sprawy ;)

Dziękuję za uwagę. Tu jeszcze jeden film z biegu https://www.youtube.com/watch?v=wUcrqeIEzOI i jeszcze jedna relacja: http://warszawskibiegacz.pl/10-polmaraton-warszawski-czesc-1-relacji/  I w ogóle polecam obu tych Panów bardzo.

A w tym miejscu miałem Wam życzyć wesołych świąt ;)