Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Sukcesy biegowe. Obietnice sobie, ja sobie.

Wbrew obietnicom nadal stawiam na sukcesy biegowe, a nie na zdroworozsądkowe trzymanie się planu. Miałam dzisiaj robić 2min biegu 1 min marszu w 8 seriach. I naprawdę miałam zamiar się tego trzymać. A zrobiłam 3min biegu 1 min marszu w 7 seriach. 

Jak do tego doszło? Mniej więcej tak:
- " w sumie to może tylko spróbuję, czy dam radę biec przez 3 min, później zrobię tak jak jest w programie"
- "hm udało się, dobra przecież już nie ma sensu wracać do 2 min...
- "o losie, to dopiero 3 seria? Ratunku, umieram, łydki palą, nie mam siły, nie dam rady"
- "jak jestem taka głupia, żeby się wyrywać z programem do przodu, to właśnie że zrobię te 6 serii. nie ma że boli, przynajmniej w głupocie będę konsekwentna"
- " wstyd i hańba truchtać tak wolno, o na pewno wszyscy się śmieją ze mnie" 
- "a kij im w oko, przynajmniej próbuję biegać" 
-"6 seria, dam radę, to już ostatnia. Jeszcze tylko chwilka i już sobie spokojnym marszem wrócę do domu" 
-"cholera... a czy tam nie było 7 serii? Bez sensu jak zrobię 6 a tam jest 7. Dobra, przecież jeszcze jedną dam radę, to tylko 3 minuty"

Doczłapałam się na siłownię plenerową, pozbyłam sztywności w łydkach i poszłam do domu. Ale schodom na 6 piętro już podziękowałam, tym razem winda. 

Ps. Oczywiście w programie było 6 serii... tym sposobem od razu przeskoczyłam nawet nie o jeden dzień, a o dwa. Brawo ja, bo następnym punktem programu są już 4 minuty, jestem chyba masochistką biegową :P

Pozdrawiam. Dobranoc. Nie bierzcie przykładu, cierpliwość to piękna cecha