Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pierwszy dobry dzień od pół roku...

Dziś naprawdę bardzo dobrze się czuję. Dzieciak mój śpi już prawie dwie godziny i może jeszcze z pół godzinki spokoju będę miała. A powód mojego dobrego samopoczucia jest tak banalny, że śmiać mi się chce. Po prostu Mały spał w nocy bez przerwy 5 godzin, a ja razem z nim. Obudził się tak jak zawsze na karmienie  przed 23, zjadł ładnie i od razu poszedł spać. Pobudka była oczywiście o 4:20, czyli tak jak zawsze, jakby miał zegarek z budzikiem zamontowany, ale dał mi spać aż 5 godzin w jednym ciągu. 

Tak niewiele mi potrzeba, żebym mogła jakoś w miarę normalnie egzystować, żebym nie wstawała co rano z myślami samobójczymi. Oczywiście do tego żebym była wyspana brakuje całych lat świetlnych, ale chciałabym, żeby tak było co noc. A już jakby spał 6 godzin i się nie budził, to byłoby cudownie. Brak snu działa na mnie zdecydowanie destrukcyjnie.

Dziś kończy 5 miesięcy, więc może z biegiem czasu będzie coraz lepiej spał w nocy. W dzień już nie jest tak źle, w miarę udało mi się go ogarnąć. Mamy stałe pory posiłków i drzemki, nawet nie płacze tak dużo, tylko standardowo, kiedy jest głodny, śpiący, albo pielucha pełna. A miał taki moment, że przez równiutkie 3 tygodnie darł się od kiedy tylko otworzył oczy rano, do samiutkiego wieczora. Cisza była tylko, kiedy spał, albo jadł, albo był noszony pionowo na rękach. A pomiędzy tymi czynnościami ryczał bez przerwy, potrafił się bawić zabawką i przy tym ryczeć. Po 3 tygodniach mu przeszło, tak samo z siebie, nic nie zrobiłam szczególnego, bo nic nie działało, a mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że próbowałam wszystkiego. 

Teraz będę się zabierać za dalsze rozszerzanie diety, ale to dopiero po świętach, jak już się skończą te wyjazdy i odwiedziny.