Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Żyję na ostrzu na krawędzi czasem płaczę

Jedzenie :

I - ciągle te same płatki, ciągle ta sama kawa

II - twarożek wiejski 3%, jabłko

III - kanapka z chleba królewskiego z serem i pomidorem

IV - kurczak po meksykańsku z ryżem

V - jajecznica z pomidorem

Obracam się w zaklętym kręgu kilku smaków. Najchętniej jadłabym tylko chleb z serem żółtym i pomidorem, parówki i płatki na mleku. Zero praktycznie warzyw, jedzenie nieurozmaicone. Dno.

Stan psychiczny - beznadziejny. Znów rano przeglądałam mieszkania na wynajem. Wszystko poza zasięgiem. Z drugiej strony jak wynajmę i znów trafię na debili...z deszczu pod rynnę ?! Może po prostu wynieść się na wiochę...bez kibla, wody, światła...zamieszkać na budowie...

Dosyć. Nie będę już się rozpisywać, roztkliwiać. Muszę żyć tak, jak żyję...Nikt mi nie jest w stanie pomóc, nikt nie rozwiąże tego węzła. Ludzie mają gorsze problemy niż ja, sąsiadki balangowiczki to w końcu nie koniec świata. Mąż, który jest tak naprawdę doopą i nie myśli reagować to też nie powód do rozwodu. Trzeba żyć...A jakość życia...to nieważne....Zazdroszczę tylko tym, którzy wieczorem kładą się do łóżka ze spokojną głową, nie zastanawiając się, co ich czeka nocą...Koniec.

Zjadłam wczoraj 1/3 czekolady gorzkiej ze skórką pomarańczową. Było mi niedobrze.

Oglądam "teorię wielkiego podrywu". Tylko Sheldon poprawia mi humor, na moment.

Za 2 tygodnie jedziemy na wesele. Jak? Skoro od 3 tygodni wymieniamy tylko zdawkowe słowa ? Nawet na jego "dobranoc" przestałam odpowiadać...Zapowiada się "rewelacyjna" zabawa...Jadę tam tylko dlatego, żeby nie robić zadymy w bliskiej rodzinie i tylko dlatego, że to szansa spędzenia aż 3 dni poza tym jeb..nym mieszkaniem !! Może nawet przede wszystkim to drugie.

Tyle. Udanego weekendu.Mój zapewne będzie wspaniały...