Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Powrót córki marnie trawiącej

Minęło sporo czasu od ostatniego wpisu. Nie ukrywam że nie było czym sie pochwalić. Było natomiast trochę zmartwień w rodzinie. Mojego Tate chyba w ostatniej chwili odstawiłam do szpitala - twardziel nie dał po sobie poznac że coś jest nie tak z jego zdrowiem, na szczęście Mama była czujna i zauważyła. Ale nawet kiedy wezwałam pogotowie, bo widziałam,że nie da rady go zawieżć naszym samochodem postanowił wbrew zaleceniom lekarza sam iść do windy. Niestety potem było coraz gorzej, aż do zatrzymania oddechu, ale dzięki temu że byliśmy już w szpitalu trwalo to krótką chwilę. Teraz stan nadal jest poważny ale już nie beznadziejny, tylko z pamięci mu uciekło 24 h, może to i dobrze bo wtedy właśnie Tatko nieżle rozrabiał. Natomiast teraz jest wzorowym pacjentem i wszyscy chwalą go za współprace i posłuszeństwo. Wiem , że przestraszyła go ta sytuacja, nawet postanowił natychmiast spisać testament, ale musimy sciągnąć urzędnika , bo nie może tego sam uczynić. Zawsze byłam optymistką i jednoczesnie wierzę że wszystko, co się dzieje ma swój sens. Byłam wsciekła, kiedy postanowiono przewieźć Tate do innego (dalej położonego) szpitala, teraz się z tego cieszę , bo tam jest pod opieka mojej koleżanki, do której mam zaufanie. Tacie poprawia się z dnia na dzień , a ja mogę wrócic do dietki i ćwiczeń. Z okazji moich niedalekich urodzin kupiłam sobie neoprenowe "gatki" i twister, a do pracy jeżdżę rowerkiem. No i mam Was drogie Vitalijki, wiem że mogę na was liczyć. Dziękuję.