Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
- 3 kg w lipcu już. nie za szybko?

To prawie kilogram mniej. Trochę się zaczęłam obawiać, że może za mało jem. Bo to chudnięcie nie wygląda zdrowo. Tzn nie tyle za mało jem co za dużo ćwiczę. Wczoraj wieczorem przed kolacją stwierdziłam, że muszę poćwiczyć bo inaczej się nie wyrobię (jestem od soboty w tygodniu, w którym wg planu treningowego powinnam ćwiczyć 4 razy, do wczoraj były 2, a tydzień się kończy w sobotę). Więc o 19, elegancko 2 godziny po obiadokolacji i godzinkę przed kolacją zaczęłam ćwiczyć. Ćwiczenia trwają 50 min. Było dziwnie ciężko od początku, a potem było jeszcze gorzej. Tak jakby tlen do mnie nie docierał. Brałam strasznie mocne oddechy które czułam, że wpadają mi do gardła a nie do płuc. Poza tym powietrze dochodziło do wysokości mostka. Było naprawdę ciężko, jeszcze nigdy aż tak dziwnie się nie czułam. Ale ja hardkor ćwiczyłam dalej, oczywiście przysiady wychodziły trochę mniej głębokie no ale ćwiczyłam. Ale jak przyszło robienie pompek i ogólnie skakanie z pozycji "pompkowej" na stojącą to w pewnym momencie poczułam, że to chyba koniec i opadłam na kanapę. Dysząc tak, jakbym się dusiła powietrzem. No i nic nie widziałam. Po jakiejś minucie odzyskałam lekko poziom oddychania wiec wróciłam do ćwiczeń. Było troszkę lepiej. Przede wszystkim nie dyszałam już tak głośno. No i dotrwałam do końca. Mam nadzieję, że dziś lepiej będzie (bo też muszę poćwiczyć, bo to ostatni dzień tygodnia ćwiczeniowego). Myślę, że te rewelacje były spowodowane burzą i niskim ciśnieniem.

Dziś nie idę do pracy z dziećmi. Odwołałam zajęcia. Pójdę tylko do dorosłych po południu.