Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Sama sobie wrogiem

No cześć!:)

Mija kolejny dzień, a ja nadal w 100% trzymam się diety. Niektórzy z was sobie pewnie pomyślą "wow, ale mi to wyczyn". No powiem wam, że dla mnie ogromny! To tak jakby palacz nagle rzucił palenie. Tak właśnie ja rzuciłam słodycze. Nie są mi co prawda całkowicie obojętne, ale już po tych kilku dniach nie trzęsą mi się ręce jak je widzę, nie wyłącza mi się myślenie i nie mam ślinotoku na ich widok. 

Wczoraj miałam jakiś jeszcze zryw i tak leżąc w łóżku, w głowie przszukałam wszystkie szafki i przypomniało mi się, że w pewnej szufladzie w pokoju obok leżą zaaajebiste maślane, waflowe rurki ( te co się bitą śmietaną napełnia). Wstałam, poszłam zobaczyłam, wyszłam. Caaały czas o nich myślałam. Zrobiłam się głodna. Nie chciałam nic innego, chciałam te rurki. I sama ze sobą toczyłam walkę

I: No dobra zjem je. Przecież nic się nie stanie.

II: Ale przecież miałam nie jeść słodyczy!

I: Wliczę je w bilans albo poćwiczę i się spalą

I: Kur... no ale nie mogę przecież jak je zjem to pójdzie lawina 

Tak to wyglądało przez około 30 minut o czym wstałam, wziełam te pół kilo rurek, wyszłam na dwór po czym rzutem za 3 punkty wyrzuciłam je do śmietnika. xD

:*