Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Duże wege-fotomenu, porażka przy ważeniu i horror
w kolanie.

Cześć dziewczyny!

Dzisiejszy dzień zaliczam do tych dziwnych. Zaczęło się od tego cholernego ważenia. Ósemka owszem, jest, ale spadek rzędu 1 kg w ciągu dwóch tygodni... Strasznie mało i nie powiem, że nie byłam zła, bo nie chcę okłamywać ani Was ani siebie. Mam tylko nadzieję, że to jednak mięśnie, bo sporo ćwiczę, nie podjadam, bardzo uważam na to, co jem, no i nie głodzę się. Nie wydaje mi się, żebym coś specjalnie zmieniła w swoich nawykach żywieniowych, więc nie bardzo rozumiem, skąd taka różnica. W pierwszym miesiącu -6 kg, w drugim tylko -3... Jasne, cieszę się, że spada, ale boję się, że nie uda mi się jednak tego lata wcisnąć w szorty L W zasadzie tym cały czas się motywuję, żeby znów nie męczyć się w długich spodniach przy 30°C... Zobaczymy, jak to będzie.

Ze złości na wagę postanowiłam pojechać na basen. Akurat jak zabierałm z łazienki żel pod prysznic i resztę kramu, mało nie upadłam z bólu. Nagle tak zarypało mnie kolano, że autentycznie myślałam, że nie ustoję. Po chwili trochę przeszło, zdążyłam wejść do swojego pokoju... i aż krzyknęłam. Ból po prostu nie do wytrzymania. Wystraszyłam się trochę, nie powiem, bo mam zwyrodnienie stawów kolanowych i grozi mi operacja... Poza tym miałam nadzieję, że skoro straciłam na wadze (i dalej tracę mimo ślimaczego tempa), mam szansę jej uniknąć. Teraz już nic nie wiem. Bój pojawił się zupełnie nieoczekiwanie, ani źle nie stanęłam, ani nie obciążałam tego cholernego kolana... Myślałam, żeby może jednak darować sobie ten basen, ale przypomniałam sobie, że jak ostatnio znów zaczęło mnie boleć, poszłam na rower i przeszło. W związku z tym, że dzisiaj zwyczajnie piź... zimno jest, zdecydowałam się jednak na basen. Pojechałam rowerem (co było złą decyzją, bo basen mnie wypompował i nie miałam siły kręcić odnóżami), popływałam 45 min. i faktycznie przeszło. Mimo wszystko po powrocie z Polski wybiorę się jednak do lekarza, bo nie podoba mi się to.

W necie wyczytałam, że nie powinno się pływać żabką (jedyny styl, jaki mam opanowany do perfekcji, wstyd, bo urodziłam i wychowałam się na Mazurach), bo strasznie obciąża stawy i lepszy jest styl grzbietowy. Nie wiem, kto to wymyślił, bo moje stawy chrzęściły przy stylu grzbietowym, a przy żabce najwyżej rypała mnie szyja i opiłam się trochę wody. Najważniejsze, że pomogło.

Przejdźmy teraz do przyjemniejszych rzeczy, czyli mojego dzisiejszego menu:

Na śniadanie o 08:45 czerwona (dla odmiany) owsianka z malinami i truskawkami (mrożonymi, dlatego była średnio słodka, ale i tak pyszna!):

Mocno spóźnione drugie śniadanie (wszystko przez ten cholerny basen) to resztki pysznego curry z cieciorką, które zamroziłam kilka dni temu i własnoręcznie zrobione mango lassi:

Obiad to znów ten cholerny gulasz... Już patrzeć na niego nie mogę. Szkoda wyrzucić, więc zamroziłam, ale naprawdę bym się nie spodziewała, że z puszki fasoli i pół kostki tofu będę miała żarcia na pięć dni! Do tego surówka z lekkim sosem koktajlowym (na bazie jogurtu naturalnego):

Podwieczorek to ogórkowe roladki J Miałam w lodówce potężnego ogóra (Jezu, jak to brzmi...) i nie bardzo wiedziałam, co z nim zrobić, więc luknęłam na Pinteresta i szybko znalazłam inspirację J Zrobiłam wszystko po swojemu, w środku jest tofu, pasztet sojowy, ajvar, papryka i resztki jogurtu naturalnego. Do tego dwa zawijaski z sałaty z pomidorem i ajvarem w środku oraz garstka warzyw, które mi zostały:

45 minut pływania
25 minut na rowerze (ha ha ha)
120 minut prasowania
20 minut z Mel B (cardio)

Śpijcie słodko :*

PS. Nie wiem, dlaczego moje zdjęcia na Vitalii mają taką shitową jakość. Kompresują je przy wgrywaniu czy co?