Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Koszmar obecnego lata, trochę zdjęć i spadek.

Hej dziewczyny,

jak Wam minął tydzień? Mnie okropnie, zresztą cała sytuacja ciągnie się od prawie dwóch miesięcy... Mianowicie od 6(!!!) tygodni (jutro zaczyna się siódmy) mamy gościa. Facet przyjechał z Chorwacji pozałatwiać jakieś tam swoje sprawy, przyjaciel domu możnaby powiedzieć. Z tym, że nie mój przyjaciel. Ten facet to chodzący koszmar i na wieść o tym, że ma do nas przyjechać, rozchorowałam się tydzień przed terminem wizytacji. Pomijam już milczeniem jego kretyńskie gadki, łażenie w rozpiętej koszuli i pokazywanie całemu światu (w tym mnie) swojego bufetu, który wygląda, jak by ten facet był w ciąży... z pięcioraczkami... dużymi. Pomijam milczeniem fakt, że wystawia na widok publiczny również swoją przepuklinę. Że śpi przy otwartych drzwiach, szpieguje nas, podłuchuje, od rana do nocy opowiada o swoich chorobach, gdzie i co go boli, jaki to on jest biedny, jak to j***bie matkę swojej żony (to takie chorwackie przekleństwo, na zasadzie "ch... jej w d..." - żonie znaczy się), swojej córcen i zięciowi; jaką to ma wspaniałą wnusię, jak to ona go kocha (mhm, bo uwierzę), jaki to on jest nieomylny, jacy wszyscy ludzie to idioci (w tym ja, bo się uczę - "przyjaciel domu" skończył AŻ podstawówkę...), jaki z jego szwagra szmaciarz (bo szwagier jest milionerem), jaka jego córka jest beznadziejna i jak to nic nie robi (jest głównym neurologiem w jednych z największych chorwackich miast), jaki to on jest zmęczony, jak to mu się żyć nie chce... Że żre (bo jedzeniem tego nazwać nie można) takie ilości słodyczy, czekolad, hamburgerów, pizzy i kurczaka z rożna, jakie są niespotykane we wszechświecie, a potem opowiada, jak to go żołądek boli i jak to się nie może wysrać (autentyko). Że od rana do wieczora łyka jakieś tabletki, aktorzy, jaki to on jest chory (wczoraj się wybierał na pogotowie, bo przecież ledwo żył, po czym pół godziny później cudownie ozdrowiał, wskoczył na rower i pojechał na codzienną podróż po mieście, coby pozawracać ludziom dupę). Że obrabia wszystkim zad w ogóle się z tym nie czając. Że nie ma własnego życia, że nie chce i nigdy nie chciał pracować. Że wychodzi z założenia, że kogokolwiek interesują jego wyssane z dupy problemy, słabo zagrane napady bólu, co mu powiedzieli lekarze i że tylko czeka, żeby ktoś mu współczuł. Ja w ogóle na te głupoty nie reaguję, po prostu dziada ignoruję. Ale jak do ciężkiej cholery można siedzieć komuś na głowie przez 6 TYGODNI?!?!?! I ignorować przy tym wszelkie aluzje sugerujące, że może czas się spakować i wypieprzać do siebie? 

W zeszłym tygodniu powiedział, że w niedzielę (dzisiaj) chce być w Chorwacji. W piątek oświadczył, że może pojedzie we wtorek. Rozpłakałam się na środku ulicy, jak mi E powiedział. Wczoraj, kiedy wszyscy troje siedzieliśmy w kuchni (unikam tego debila jak ognia, ale nie zawsze się da), wystrzelił nagle, że jemu jest tak strasznie przykro, że się przeciągnęło (gówno prawda, wcale mu nie jest przykro) i że on najpóźniej w piątek pojedzie. Odwrócilam się do okna, żeby nie widział wyrazu mojej twarzy i cisnących się do oczu łez. Myślałam, że eksploduję. W ogrodzie postawiłam E ultimatum: albo ten pasożyt wyjedzie najpóźniej do środy, albo ja tu zrobię taki wiatrak, że nigdy więcej nie strzeli mu do głupiego łba, żeby w ogóle tu przyjechać. I naprawdę gdzieś mam konsekwencje - i to, czy walnie focha na E, i to, co będzie o mnie opowiadał po znajomych (swoich, wspólnych na szczęście nie mamy), że jaka to ze mnie niewdzięczna suka i w ogóle. A niech idzie w... Im dalej, tym lepiej. 

W bezsilnej złości nazwałam go w myślach "starym rurecznikiem" (bo "starą rurą" nie wypada). I nawet opis z Wikipedii pasuje: "Rurecznik mułowy, można go spotkać (...) w mulistym dnie w wodach słodkowodnych. Rurecznik stanowi ważny składnik fauny dennej (najbardziej dennej, jaką znam...). Żyje w mule tworząc kolonie złożone z wielu osobników." - ten też, sam ze sobą nie wytrzymuje, musi mieć towarzystwo...

Sytuacja jest bardzo skomplikowana, bo z różnych względów, o których nie chciałabym teraz wspominać nie możemy tak po prostu go wywalić. Ale mnie to już nie interesuje i jak noga boga - jak będzie trzeba, to urządzę taką awanturę, że wyjedzie tego samego dnia. E ma czas do dzisiejszego wieczoru. Jak on tego nie załatwi, to ja to zrobię. 

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Przepraszam, musiałam się wygadać...

Na wadze znów zanotowałam spadek - ważę równiutkie 80 kg :) Nawet nie potrafię się ucieszyć. Jestem zdekompletowana, rozsypana psychicznie i od 3 dni tylko płaczę. Ten weekend w ogóle jest straszny i cieszę się, że powoli się kończy. Już niedługo i ucieknę do Polski...

Ten spadek to też efekt nerwów, niejdzenia i picia zbyt dużych ilości alkoholu. Ale nie widzę innego wyjścia, żeby sobie poprawić humor -_-

--------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wrzucam kilka fotek jedzenia. Wierzcie, że nie miałam głowy do robienia zdjęć...

Spaghetti napoli z tuńczykiem:

Żółty arbuz:

Uczelniane sałatki:

Zupa pomidorowa z ryżem:

Pseudocurry z ryżem basmati i jaśminowym i pomidorami

To samo, tylko z grzanką:

Pomidorowa z rozgotowaną mozarellą:

Czerwony arbuz (zeżarłam cały plaster):

Po tygodniu iberyjskim w LIDL-u: kwaśne sardele, grzanka z masłem

Grzanki na śniadanie (ale jedną zdążyłam pochłonąć, zanim wpadłam na to, że nie mam zdjęcia :)):

Uczelniany obiad: kalmary, sałatki, bifteki:

Dwa burgery wołowe z LIDLA (95% mięsa - pyszne), sałatka, bagietka:

Zupa-krem z kurek:

W zasadzie nie wygląda na to, że mało jem. W zasadzie jem normalnie. W zasadzie... Dwa posiłki dziennie :/ Ale jak widac można schudnąć również jedząc biały chleb, masło, biały ryż i smażone na głębokim oleju kalmary :)

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Nic to, nie zanudzam Was dalej. Idę odrabiać lekcje na jutrzejszy rosyjski, a później zobaczę, co będę robić. Najchętniej wkoczyłabym pod kołdrę i ukryła się przed całym światem. Z książką w ręku. W ciągu ostatniego tygodnia przeczytałam ich 5, wczoraj zaczęłam szóstą.

Trzymajcie się cieplutko, buziaki!

ula