Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
po pandemicznej przerwie

Witam po pandemicznej przerwie,

tyle czasu mnie nie było... dobiłam w styczniu 2020 roku do 105,6 kg , ale na zakończenie karmienia kp mojego trzylatka postanowiłam wreszcie zająć się sobą. Skutkowało to w 2020 roku zrzuceniem 18,6 kg z dużą zmianą diety, którą wciąż utrzymuję i przyznać trzeba że po roku, to już naprawdę z radością. Kroczki były stopniowe, nie mam diety cud, ani planowanych treningów, codziennych ćwiczeń i innych wyzwań. Kupiłam działkę bo potrzebowałam miejsca, gdzie będę mogła spędzać czas aktywnie fizycznie z uwzględnieniem obecności trójki dzieci nie chodzących do szkół i przedszkoli. Działka mi to dała, sporo czasu z łopatą, grabiami, motykami, haczkami, trochę z pędzlem i przy podcinaniu gałęzi, sianie, plewienie, przysiady, skłony, zbieranie owoców, nauka uprawy warzyw, własna żywność choć częściowo, własne przetwory... i tłuszczyku się spaliło 18,6 kg , a liczyłam i marzyłam o 13 kg :) 

Z pozytywnym nastawieniem na ciąg dalszy, w tym roku z marzeniem o - 10 kg kolejnych (choć żeby dobić do tych łącznych - 30 kg nie obrażę się jak uda się zrzucić 11,4 kg :) zjawiam się zatem by dodać skrzydeł innym walczącym , szukającym sposobu, motywacji, diety, ćwiczeń, aktywności.

Postanowiłam powiedzieć Wam, że nigdy nie trafiły do mnie cud diety z pomysłem jak wyglądać lepiej. Zaakceptowałam swój wygląd 105, 6 kg i nie było mi z tym źle, nie miałam najmniejszych kompleksów, nigdy nie zwracałam szczególnej uwagi na wygląd swój czy innych. Sytuacja pandemiczna natomiast mocno zaindukowała we mnie przemyślenia na temat mojego stanu zdrowia. Zaczęłam zastanawiać się na ile faktycznie jestem zdrowa i jak długo będę przy tej masie ciała. Walka o zdrowie zatem posunęła mnie ku zmianom. Trzymam kciuki za Was i za siebie.

Pozdrawiam

Piszcie, pytajcie, rozmawiajmy :) chwalcie się