Pamiętnik odchudzania użytkownika:
wiola28121992

Zgrzeszyłam. Wiedziałam, że prędzej czy później to nastąpi, ale nie wiedziałam że PODDAM SIĘ TAK SZYBKO!

Przez ponad tydzień sumiennie wykonywałam ćwiczenia, jadłam wszystko DOKŁADNIE zgodnie z dietą SD aż tu nagle przyszedł weekend.

Nie wiem, jeszcze rano zapał był motywujący, poranne ćwiczenia, wypociłam się jak mops, prawie 2h aerobiku i 30min rowerku.. Później studia, więc i pół dnia poza domem, poza obszarem wszelkich pokus kulinarnych..

W Gdańsku pozwoliłam sobie na jedną, małą, słodką, typowo letnią nagrodę za cieżki tydzień - mc'flurry. Wiem, nie powinnam.. ale od jednej rzeczy przecież nie utyję nie wiadomo ile!

Do tego czasu jeszcze było ok, później to już po prostu pasmo nieszczęść..

paczka ryżu z tuńczykiem, jajkami i łyżką majonezu, ciasteczka, duuuużo ciasteczek, udko z kurczaka, ziemniaki..

Czuję się okropnie , jakbym zgrzeszyła przeciwko sobie. Toczę walkę z jedzeniem, lecz niestety dziś to ono pokonało mnie. Popadam w paranoję, przy każdym zjedzonym ciasteczku powtarzam sobie - to już ostatnie, później wypominając sobie wszystko, co trafiło do żołądka..

Wyzywam siebię sama od wszelkich dziwek, kurw i innych pasożytów byle tylko przejżeć na oczy, ale wiem, że za tydzień znów ulegnę pokusie.

Cieszyłam się jak głupia gdy po tygodniu na wadze widziałam -1,2kg.. niby to niewiele, ale wystarczyło by na chwilę pojawił się uśmiech na twarzy. Wiem, że dla własnego zdrowia MUSZĘ schudnąć, wiem, że w moim wieku waga 82,4kg NIE JEST NORMALNĄ.

Czuję się jak dziwka, która zdradziła męża z paczką ciastek. Nie, nie przesadzam, próbuję zmotywować siebie samą. Próbuję wbić do swojej pustej główki fakt, że JESTEM GRUBA i taką pozostanę, jeśli nie przestanę żreć.

Nie udaje mi się..