Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sezon na szczupaka otwarty!

 Nie ma nic lepszego niż świeży, smażony szczupak!!!
Nie było tragicznie, ale dobrze wcale! Odpuściłam sobie dietkę, oj odpuściłam!
Trudno! Mój facet mi ciągle powtarza że raz się żyję i szkoda tego życia marnować na pozbawianie się przyjemności! Więc nie marnowałam go. trzy kawałki szczupaka na śniadanie  mówią same za siebie.
Do niedzieli(nie licząc rybki) nie było żle, zwłaszcza że pilnowałam godzin jedzenia, piłam kropelki(których efektów wcale nie widzę) dużo czasu spędzałam na świeżym powietrzu, nie zjadłam torta na urodzinach chrześnicy(ale za to pozwoliłam sobie na mięsko z grilla) i skakałam na trampolinie ponad godzinę(nie wiedziałam że to tak męczy!)
W niedziele było już znacznie gorzej. Komunia. To powinno mówić samo za siebie. Drugie śniadanie mi przepadło więc zajadłam większy obiad. Póżniej było już tylko gorzej. Nie będe się rozpisywać nad moimi błędami żywieniowymi. Nie ma sensu.
Rodzinka stwierdziła że schudłam i nie długo nic ze mnie nie zostanie. Postanowiłam się tym nie przejmować. Mama przeciez zawsze musi trochę pomarudzić... Jak to mama. Martwi się. A przecież zleciałąm tylko 2 kg, aż się boję co będzie mówić póżniej jak dojdę do 55? Już teraz wg. jej słów: żle wyglądam; mam oczy podkrążone z tej chudości, kości mi sterczą, jestem blada i ogólnie kopnięta że się odchudzam, bo ze stresu przedślubnego i tak schudnę!
Tak zmotywowana przez mamcię wracam do Was i prostuję błędy minionego weekendu.
Trzymcie się mocno i dietkowo!!!!