Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wychodzę na prostą...

..tak mi się przynajmniej wydaje. Dalej mam wilczy apetyt, ale zapycham sie pomidorami(bo przecwdziałąją nowotworą); owocami(bo są słodkie i jem je zamiast słodyczy); ogórkami(bo oczyszczają organizm z toksyn).

I jakoś to idzie. Chociaż cężko jest. Ale kto obiecywał że będzie lekko? Nikt.

Zmagania z własnymi  słabościami nigdy nie są łatwe. Po  obfitującym w węglowodany weekendzie przeżuciłam się na białko. Od 17.00(godz. powrotu do domu) tylko białko, warzywa i owoce.

Waga poszła w górę. Ale nie przejmuję się tym. To normalne. Po tygodniu spadnie. Cieszę się że zatrzymała się na 61,4(a nie jak wcześniej 63,5) To już sukces! Napewno go nie zmarnuję.

Od poniedziałku przeprosiłam sie z rowerkiem. Już czuje negatywne tego skutki. Bolą mnie inne mięśnie niż przy bieganiu(a wydawać sie mogło ze nie powinnam mieć zakwasów bo przez sobote i niedziele przebiegałam ponad 12 km) i dodatkowo łapią skurcze łydek. (ból czuje do tej pory). Mimo wszystko dziś kolejna godzina jazdy.

Muszę wymyśleć coś innego żeby wysmuklic łydki i uda. Może rolki? Coraz częsciej się nad tym zastanawiam. Nie potrafię na nich jeździć, ale biegać też nie potrafiłam. A teraz śmigam sobie prawie codziennie. Pomyślę o tym jeszcze.

K wyjechał a mi zakwitł w głowie pomysł. Czas zabrać się za niego. Może porywam się z motyką na słońce(bo od września wraca do pracy a tam ma zapewnione obiady i nie są one wcale małokaloryczne i zdrowe- takie... typowo polskie) ale postaram się żeby chociaż kolacje jadł zdrowe. On o tym jescze nie myśli, więc trzeba pomyśleć za niego.  W końcu chcę mieć zdrowego męża. A jak chce to muszę go stworzyć. Biedny K jeszcze nie wie co go czeka :) Zmiany zacznę wprowadzać stopniowo.  Nie powinien się połapać. :)

Milutkiej i cieplutkiej środy Wam Życzę

.