Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Przyszedł sam, nie proszony i ....

...chyba sie zadomowił. Od soboty próbuję się go pozbyć ale z marnym skutkiem.  Nic na niego nie działa. Rozgościł się u nas na dobre i chyba zostanie do października. Chyba że wcześniej znajdę na niego jakiś sposób...

Niby powtarzam sobie że to nic, ze mamy jeszcze sporo czasu że ze wszytski zdążymy... Ale trzeba spojrzec prawdzie w oczy. Lista spraw weselnych codziennie się wydłuża, a czas na ich załatwienie niemiłosiernie ucieka. Najgorsze jest to że większości spraw nie da się przyśpieszyć. Trzeba spokojnie czekać do ostatnich dwóch tygodni, czasem tygodnia.

Powtarzam sobie że nie ja jedna przez to przechodziłam, że mam niesamowitą pomoc ze strony całej rodziny,że jakoś to będzie, bo musi być(Szkoda tylko ze nie wiem jak)

Stres ślubny to nic dobrego! uspokoje się chyba dopiero wtedy jak obmyślę całą uroczystość. Tylko że myśleć o tym nie mogę bo się stresuje i tak koło się zamyka. Ale dziś zaciskam zęby. Nawet gdybym dostała nagłego ataku astmy, albo zaczęło mi się robić słabo obmyslę wszystko. Zamknę oczy i zaplanuję krok , po kroku. Później zdecyduję się na torta i resztę dekoracji. A jak ktoś zadzwoni do mnie z jakimś nowym, rewelacyjnym pomysłam poprostu sie rozłączę!

Nie dam się!

Dietko też nie jest dobrze. Przez stres nie mogę jeść! Wczoraj skończyło się na śniadaniu(do 19.00) Wieczorem zjadłam jeszcze bułkę i sliwki ale nie oszukujmy się jadłam za mało! Do tego wszytskiego nie wypiłam nawet litra wody! Ehhhhh Noramlnie żołądek mi się zaciska.

Jedyny sukces to wczorjszy bieg i pokonanie kolejnych 6 km. Mam nadzieję że dziś powtórzę wczorajszy sukces, ale wszystko zależy od tego o której wrócę do domu- dziś poszukiwanie garnituru i paru innych rzeczy ślubnych.

Tak ślubie i dietkowo witam Was w nowym tygodniu!