Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Porażka to mało powiedziane

Bo jak określić stan nic nierobienia w kierunku lepszej, piękniejszej, sexowniejszej, zgrabniejszej, szczuplejszej mnie? Dieta odeszła w zupełną odstawkę, coraz częściej pojawia się białe pieczywo, kiełbasa, słodycze: a to ciasteczko, cukierek albo dwa, czekolada, popcorn... A najbardziej śmieszne jest to, że mam ochotę na produkty, ktore rzadko jadłam np. kiełbasę. Wodę pije, aktywności zero - sensie ćwiczeń, które pozwoliłyby ogarnąć moje ciało. Ostatni tydzień ciężki zawodowo bo koniec miesiąca więc panika czy zrobimy plan, starszy miał egzaminy gimnazjalne więc stres się udzielił wszystkim. Za to działam na działce: jedna strona jest prawie zrobiona: posiana cebula i marchewką i to po dwie grządki, jedna grządka buraczków, dwie grzadki przygotowane pod fasolę i kawałek przygotowany pod astry, które zresztą posiałam do skrzynek i czekam, aż wieksze urosną, aby je popikować. Czosnek tata posadził jesienią, ja popikowałam por i seler. I to jak narazie wszystko. Zbieram tulipany i żonkile. Aha posadziłam jeszcze kilka kwiatków, a chłopaki zrobili po jednej stronie płot bo ten stary to był prehistoria. Niestety na drugą stronę jak narazie brak materiałów. Dzisiaj jest niesamowity upał więc może pojadę po wieczorem zobaczyć jak po wczorajszej robocie. Teraz siedzę na tarasie w cieniu i słucham, jak młodszy się na sprawdzian. Nic mi się nie chce, nie mam motywacji i po raz kolejny podziwiam mojego męża, który wczoraj kopał na działce, a dzisiaj jest na rowerowym rajdzie. Jak wczoraj się szykował usłyszałam: ty jutro odpoczywaj, posiedź na tarasie więc jako żona posłuszna odpoczywam czego i Wam życzę.