Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pani prezes w piątek trzynastego

No to kolejne #mamyto. To chyba zostanie mój ulubiony hashtag w tym roku.

Ale nie, że coś schudłam więcej, czy jakiś kamień milowy sylwetkowy osiągnęłam. W tych rejonach to zastój zupełny. Osoba biega codziennie (lub co drugi dzień, ale wtedy zaś dłużej), trenuje siłowo, pilnuje wody, pilnuje słodyczy (żeby nikt nie zwinął), nawet je zdrowe śniadania, medytuje, pisze dziennik, czyta książki i hoduje pająki w łazience (Stefan pozdrawia), ale wszystko to nijak się przekłada na spadki wagi czy centymetrów w obwodach. Więc osoba ma na pomiary totalnie wywalone i biega, bo ją ludzkość wk*rwia, czy jakoś tak. 😊

Także sukcesów spektakularnych, fajerwerków, wybuchów niekontrolowanej radości i szalonych zakupów na promocji ubrań w mniejszym rozmiarze na razie nie ma. Ale spoko, doczekam się.

Ale inne sprawy zaczynają nabierać tempa w dobrym kierunku. Oto krótka historia początku nowego życia.

W poniedziałek musiałam wziąć wolny dzień w korpopracy, bo bym się nie skupiła na niczym. Nerwy mnie zżerały cały dzień, stres, panika, na zmianę z chęcią ucieczki w dalekie regiony, zmiany nazwiska i udawania, że mnie nie ma. A wydarzenie miało miejsce dopiero od 15:00 godziny czasu lokalnego we Wrocławiu, więc cały dzień można było ze mną pierdolca dostać. Ukochany mój to sobie poszedł na długi spacer, i zakupy zrobić, i telekonferencję z niewidzialną audiencją odbyć. Ale ja od siebie uciec nie mogłam. 
W poniedziałek, o 15:00, wygłosiłam, po raz pierwszy w życiu, dziewiczy, nie w pełni wykluty pitch mojej pierwszej w życiu, dziewiczej, nie w pełni wyklutej firmy. Mój pierwszy w życiu biznes. 
Ja wiem, że stara już jestem, ale takich rzeczy to ja jeszcze nie robiłam. 😊
A w poniedziałek zrobiłam. I nawet poszło dobrze. 

Dzień przygotowań do tego pitcha - oglądałam tutoriale YouTubowe, LinkedIn mi podrzucił szkolenie, jak pitchować swoją markę (i dał mi dostęp na 24h za darmo - taki dobry LinkedIn), czytałam blogi i oczywiście, mój super ekstra pitchaście doświadczony partner wysłuchał i skomentował to jedno wystąpienie jakieś kilkadziesiąt razy. Próba nauczenia się na pamięć (metoda pałacu pamięci działa! też byłam w szoku). Jeszcze z kilkanaście prób. Notatki pierwsze, notatki zrewidowane, notatki na czysto, punkty z notatek, punkty do punktów, które najgorzej umiałam, kolejna rewizja, kolejne poprawki i kolejne kilkanaście prób. Tak, trochę mnie przegięło, ale aż tak mi zależało.

No i skutki.

Skutki są takie, że w piątek trzynastego otrzymałam maila z informacją, iż zakwalifikowałam się do programu mentoringowego i inkubacyjnego Biznes w Kobiecych Rękach 2020, w ramach którego do końca maja przyszłego roku mam zostać dumnie nazwaną CEO mojej własnej firmy. Pod moim nazwiskiem. Z pełną odpowiedzialnością. Koniec ciepłego pierdzidołka na kontrakcie z dużą firmą, która mi wypłaca marną pensję co miesiąc i każe się cieszyć. Koniec narzekania, że organizacja firmy ch*jowa, że zespoły się rozlatują, że produkt niedowieziony, a stuff sfrustrowany i niedouczony. Teraz wszystko na moich barkach.

Pani Prezes - jak to brzmi? 😊

AHO!