Temat: Strach przed porodem

Jesli naprawdę chcesz mieć dziecko to nie bedzie cie przerazał poród. Zawsze mozesz isc do psychiatry i wystawi ci zaswiadczenie o tokofobii i zrobia ci cc.

tez się bałam histerycznie. Co więcej zapowiedziałam lekarzowi ze coby się nie działo nie urodzę i koniec :).  Miałam cesarkę wspominam bardzo milo

mialam 19 lat, nikogo kto by mi troche opowiedzial jak to jest , nie bylo internetow, hahaha, poczytalam w ksiazkach i balam sie okropnie - jedynie mysl ze ludzkosc zyje bo kobiety rodzily i rodza pomoglo mi ten strach trzymac w ryzach. Wiedzialam tez ze obecne (wtedy 30 lat temu) czasy sa lepsze - rodzimy na ogol pod opieka, jest pomoc gdyby cos nie szlo tak jak powinno - wiec skoro inne kobiety to przeszly, bardzo wiele wielokrotnie to musze sobie z tym poradzic. Moze nie spiesz sie - jak bedziesz chciala dziecka to sam porod nie bedzie stanowil tak silnej bariery. 

ja to sie ciesze ,ze nie chce miec dzieci ,mnie na samą mysl boli   

oj bałam sie. Nawet teraz kiedy o tym myslę, a mineło 14 lat i drugi raz mi nie grozi, odczuwam dyskomfort. Tyllko przychodzi taki moment w tej całej ciazy, wcześniej czy później, kiedy dociera do głowy że... nie ma odwrotu. I przez to, że droga jest tylko w jedną strone, strach łagodnieje. Cieżko to opisać, ale bardziej się człowiek obawia mając swiadomośc mozliwości wyboru rodzić/nie rodzić. Kiedy jest pozamiatane, to juz troche kamien z serca, raz kozie smierc, czy coś w ten deseń :)

Ja też z jedno dziecko kiedyś bym chciała, ale porodu sobie nie wyobrażam. Dopuszczam możliwość adopcji :D

Ja zaczęłam teraz 7msc ciąży i trochę mnie Twoja wypowiedź bawi:) ale to jest takie życzliwe rozbawienie. Ja się z kolei bałam że przytyje 100kg a teraz mam na liczniku dopiero +4,5kg. Nikt Ci nie odpowie jaki będziesz miała poród bo te porody są bardzo różne. Moja koleżanka z pracy mówi np. że nie było tak źle i po tych opowieściach myślała że będzie 100razy gorzej. Ja się bardziej boję życia z noworodkiem bo poród to dzień, a później jest jeszcze reszta życia 

Dokladnie, popieram to co napisałaś 

Mój lekarz mawiał że porodu i wojny nie przewidzę, a ja miałam wszystko zaplanowane co do dnia, nocami myślałam. W końcu skończyło się cc prawie na szpitalnym korytarzu bo krew lała się woadrami. Po cc tak bolało że wyłam przez sen, a pomagały mi wtedy laski z sali po naturalnych porodach, z maluchami przy cycu śmigały bez problemu, jakby nigdy nie rodziły. Nie ma sensu o tym myśleć tym bardziej że w ciąży nie jesteś. 

CC zawsze możesz załatwić i spać spokojnie. 

Ja rodziłam naturalnie i bardzo chciałam rodzić naturalnie. Wręcz bałam się, że w trakcie porodu ktoś powie, że trzeba ciąć. Jeśli nie ma przeciwskazań i dziecku nic nie grozi to nie widzę sensu cesarki przy wszystkich dobrodziejstwach porodu naturalnego. A że boli? A gojąca się rana po rozcięciu wszystkich powłok brzusznych nie boli?

Miałam znieczulenie, ale nie zadziałało, to takie mało pocieszające, ale taka prawda. Generalnie każde znieczulenie słabo u mnie działa. taki przypadek. Położne i anestezjolog kręcili głowami z niedowierzeniem jak z 10 sekund przed skurczem już krzyczałam, że się zbliża. Ale co to jest. To jest chwila krótsza albo dłuższa, hop, dziecko na świecie i cały ból znika. Jak ręką odjął. Nie dlatego, że widzisz ten cud, tylko po prostu już nie ma co boleć. Cięcie? Tego w ogóle nie poczułam bo na skurczu, szycie na dodatkowym znieczuleniu, więc naprawdę bez stresu. Urodziłam przed południem, a od 15 już paradowałam po korytarzu. Odnośnie CC, w mojej rodzinie są 4 młode matki, wszystkie rodziły CC z różnych przyczyn i każda mówiła, że ból po wybudzeniu jest nie do zniesienia. Ale jak każdy ból - przechodzi i się o tym zapomina.

Też myślę, że nie jesteś gotowa na dziecko, skoro finał całej akcji Cię przeraża.