Temat: Jak się zakochałyście?

Kiedyś to chyba nigdy nie byłam zakochana, jak już to tylko zauroczenie, które mijało po paru dniach. W obecnym zakochiwałam się stopniowo, było dokładnie jak piszesz - nie byłam do końca przekonana (byłam wcześniej w trudnej sytuacji i bałam się wchodzić w coś poważniejszego), ale dałam szansę i tak wyszło.

zakochana od drugiego spotkania, nie, bynajmniej nie randki. To był chłopak mojej dobrej kumpeli. "przyjaźń" nie przetrwała, miłość na razie kwitnie

Ja się zakochałam od pierwszego spojrzenia :D 
Nie sądziłam że mam w ogóle szanse, najpierw koleżeństwo, przyjaźń, aż po 2-3 latach to on zaczął się zakochiwać, zabiegać o moje względy :)
Zaczęliśmy od przyjaźni, a po 7 latach związku pobieramy się:)

Zakochałam się jak go pierwszy raz zobaczyłam, wiedziałam już wtedy że musi być mój  

a ja się zakochałam od pierwszego wejrzenia dosłownie w ten dzien kiedy sie poznalismy bylismy juz parą planowalismy ślub i dzieci :) (w żartach oczywiście ) dzisiaj jestesmy juz 4 lata razem 2 lata po ślubie :) i mamy cudownego rocznego synaczka :)

ojejjjku.. Ja poznałam mojego kota, ponad 3, niedługo 4 lata temu w centrum handlowym przez moją dobrą koleżankę i jej chłopaka. Z początku nie byliśmy sobą zainteresowani, poza tym nie był w moim typie. Jednak mimo wszystko drugie spotkanie odbyło się z jego inicjatywy - zadzwonił, porozmawiał, zaprosił. Pamiętam jak by to było wczoraj, ubrał koszule, kupił i podarował róże, zabrał na kawę. Przy kawie zaczął opowiadać o sobie, własnych zainteresowaniach, o pracy i szkole jaką kończy. Nasza dziwna znajomość ciągnęła się tak przez 3 miesiące.. nie czułam tego.. patrzyłam na niego i widziałam w nim dobrego kumpla.. Z czasem odważył się i mnie pocałował i w sumie od tamtego dnia zaczęliśmy być ze sobą bliżej, zaprosiłam go nawet do siebie gdzie poznał moją rodzinę, z czasem ja poznałam też jego.. Po jakimś tam czasie stwierdziłam że go bardzo lubię, że go potrzebuję i postanowiliśmy być razem. Oczywiście z każdym dniem bywało coraz lepiej, wspólne wyjazdy, święta, weekendy, zakupy, zwiedzanie, noclegi itp. Teraz nie wyobrażam sobie życie bez niego.. widuje się z nim prawie codziennie, żyje moimi problemami a ja jego, ufamy sobie bezgranicznie, razem chodzimy na imprezy w sumie dzielą nas tylko praca, szkoła i hobby które wg mnie jest najważniejsze bo realizujemy się w tym czasie nawzajem, poza tym odpoczywamy od siebie. Jeszcze nie zdecydowaliśmy się na wspólne mieszkanie, mimo wszystko jesteśmy ludźmi którzy korzystają z życia, każdy z nas ma swoich znajomych i swoje potrzeby i każdy z nas to szanuje (no żeby nie było kolorowo, czasami się pokłócimy).. 

jak tylko zaczęliśmy rozmawiać od razu wiedziałam, że będziemy razem.. co prawda zeszło nam 10 miesięcy, ale teraz jesteśmy bardzo szczęśliwi :)

Tez tak mialam. Najlepsze jest to, ze zobaczylam go na imprezie, na ktorej nie zamienilismy ani slowa - poznalismy sie dopiero pozniej. I po 6 latach razem bierzemy slub :)

ja sie zakochalam jak go stracilam..gdy go zabraklo zrozmialam ze z nikim mi nie bedzie lepiej..:-(

a na poczatku...tzn.na pierwszym spotkaniu..pomyslalam o nim"ale cymbal"...trzeba dac ludziom szanse..do tego namawiam..ech...