Pamiętnik odchudzania użytkownika:
Kabrik

Niestety mój syn podłapał ode mnie to choróbsko... Nie poszedł już dzisiaj do szkoły. Córka jeszcze się trzyma, ciekawe jak długo. Nie cierpię tych chorób w domu!!! Szczególnie jak chorują dzieciaki.

Mieliśmy jechać jutro do babci, oczywiście dzieci - babci no i jeszcze mojej babci :) Dzieciaki mają prababcie i to dwie. Mają po 83 i 84 lata. Ale nici z tego . Córka jedzie z mężem a ja z synem kurujemy się w domu.

Miałam już dzisiaj moment, aby dać sobie spokój z a6w, no bo choroba i męczące ćwiczenia... i po prostu już się nie chce. Ale zrobiłam!! Pewnie nie dojdę do 42 dnia... ale aby jak najdłużej 

Wczoraj było nawet 38,5. Zimno, słabo no i okropny, męczący kaszel. Próbuję leżeć w łóżku, ale wiadomo, trzeba ogarnąć mieszkanie, zrobić obiad, nastawić pranie. Mąż chce sam to wszystko robić, a ja taka durna jestem i nie mogę uleżeć w łóżku jak widzę gary w zlewie i wysypujące się pranie z kosza...

Robię też a6w, ale rano, bo rano zawsze mniejsza temperatura, nie chcę tego tracić.

Waga powoli spada. Mam nadzieję, że dzieciaki się nie zarażą....

Kobieta to taki dziwny twór łasy na komplementy. Wczoraj od dwóch osób usłyszałam, że się zmieniłam i wypiękniałam. (zapuściłam włosy, trochę schudłam, ćwiczę). Jedna z tych osób to mój mężuś.

Aż chce się ze złością powiedzieć, że trzeba kochać żonkę taką jaką jest i oczywiście za charakter i ble, ble, ble. Ale wiem, że to wszystko razem współdziała.

No to trzymamy się dalej 

Na razie fajnie. Niestety w piątek lub w sobotę @.....

 

Ćwiczenia są jednak dobre, chudnięcie powolne, bo wczoraj urodzinki siostrzeńca i czasami jakaś wpadka.

Gdyby nie było tych wpadek to pewnie już dawno byłoby te 10 kg w dół. Jednak może lepiej, że wolniej, po ćwiczeniach ciało jakby bardziej gładkie, skóra robi się bardziej napięta. To motywuje do do dalszych ćwiczeń. Wyczytałam, że A6W można robić na dwa sposoby i ten drugi jest bardziej polecany przez trenerów. Przechodzę więc na drugi sposób i wytrzymam jeszcze 27 dni  .

Nie będę ważyć się codziennie!!! To dołuje. Przecież takie skoki są normalne. Może co drugi?   Bo powiedzenie sobie, że raz w tygodniu to w moim wypadku nierealne, nie wytrzymam. Może co trzeci?

Ciężkie te ćwczenia, jeszcze 30 dni...Może to wrażenie, ale może brzuszek ciut lepiej wygląda?  Dlatego nie dam się i wytrzymam te 30 dni. :)

W końcu mój mężuś zabrał się za siebie. Mądre odżywianie, na obiad chce więcej warzyw, nie chce jeść po 19  - stej. Wczoraj miał głodóweczkę oczyszczającą i mówi, że lepiej się czuje. Aż mnie kusi taki jeden dzień. Tylko ja mam słaby charakter i boję się że wytrzymam pół dnia a potem rzucę się na jedzenie a to byłoby najgorsze....

Już miałam się poddać z tą szóstką, ale mój pociążowy brzuszek jest dla mnie tak silną motywacją, że dodaje mi sił i chcę zobaczyć jak będzie wyglądał po 42 dniu...

Jeszcze żeby nie wpadać w ciągi jedzeniowe... Dzisiaj jakoś się trzymam, ale zobaczymy wieczorem.

Ostatnie dni jakoś smutne takie... Może to pogoda, może człowiek nie może być tylko w skowronkach... Niestety smutek sprawia, że zaczynam jeść i tak nie może być...

Przypomniała mi się taka piosenka:

Na brzegu błękitnej rzeczki
Mieszkają małe smuteczki.

Ten pierwszy jest z tego powodu,
Że nie wolno wchodzić do ogrodu.

Drugi - że woda nie chce być sucha.
Trzeci - że mucha wleciała do ucha.

A jeszcze, że kot musi drapać,
Że kura nie daje się złapać.

Ze nie można gryźć w nogę sąsiada
I że z nieba kiełbasa nie spada.

A ostatni smuteczek jest o to,
Ze człowiek jedzie, a pies musi biec piechota.

Lecz wystarczy pieskowi dać mleczko
I już nie ma smuteczków nad rzeczką.

 

A ja nie lubię mleczka!!!!    

Myślicie, że po zjedzeniu całej lodówki :) starczy godzina ćwiczeń? Jak potem wpadam w takiego doła i myślę sobie, że i tak się nie udało i nie robię już zupełnie nic, tylko dobijam się dodatkowym jedzeniem. Ale chyba lepiej ta godzina ćwiczeń niż potem dodatkowe ptasie mleczko i cukierki.

Dzisiaj kolejny dzień i nowe chęci. Udane śniadanko, zaraz 9/A6W. Biorę się do roboty.  Dzisiaj czeka mnie trochę więcej pracy więc mniejsze szanse na podjadanie...

Myślicie, że po zjedzeniu całej lodówki :) starczy godzina ćwiczeń? Jak potem wpadam w takiego doła i myślę sobie, że i tak się nie udało i nie robię już zupełnie nic, tylko dobijam się dodatkowym jedzeniem. Ale chyba lepiej ta godzina ćwiczeń niż potem dodatkowe ptasie mleczko i cukierki.

Dzisiaj kolejny dzień i nowe chęci. Udane śniadanko, zaraz 9/A6W. Biorę się do roboty.  Dzisiaj czeka mnie trochę więcej pracy więc mniejsze szanse na podjadanie...

nie wytrzymałam i zjadłam je. Potem jak już ciastka to czekoladę, 4 parówki, mięso z sosikiem, lentilki - tak za jednym zamachem bo i tak się nie udało . I teraz mam doła z tego powodu. Jednocześnie jest chęć, że muszę mieć tą 5 do wakacji, po prostu muszę!!!!

Nie jem już nic do rana . Może to grupowe ważenie raz w tygodniu i wspólna rywalizacja sprawi, że nie będę wpadać w pożeranie całej mojej lodówki i pobliskiego sklepu?