Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Duże wege fotomenu, ostrzeżenie dla znajomych i
moja ukochana bośniacka kapela :)

Dobry wieczór!

Dzisiejszy dzień był nieco lepszy niż wczorajszy... choć nie obyło się bez zgrzytu. Ale o tym zaraz. Wstałam wcześniej niż normalnie - powoli chcę przestawić się na tryb zwany uczelnią, czyli codzinenne wstawanie o dość wczesnej porze. W wakacje wstaję ok. 08:30, dziś wstałam 0 08:00, a chciałabym dojść do 06:30, żeby w miarę bezboleśnie wkroczyć w nowy semestr. To oczywiście wiąże się także z wcześniejszym chodzeniem spać, ale dla mnie to akurat nie problem :)

Zrobiłam sobie owsiankę i wzięłam się za mieszkanie. Wypiłam karmelową kawę (aromatyzowaną, pycha!), pozmywałam naczynia, zrobiłam pranie i wszystko, co trzeba było i wzięłam się za ćwiczenia. Energii miałam od cholery, bo za oknem słoneczko i aż chciało się żyć :) Moja poranna gimnastyka to:
- R. Louise: rozgrzewka - 10 min
- R. Louise: 9 moves dla brzucha - 7 min
- Mel B: plecy i klata ;) - 10 min
- Mel B: rozciąganie - 5 min
Łącznie trochę ponad 30 minut.

Poleciałam do Biedronki i zrobiłam zakupy z przeczuciem, że czegoś zapomniałam. Wróciłam do domu i po ok. godzinie wzięłam się za obiad dla Brata - rybę. I wtedy sobie przypomniałam... że mam w lodówce 3 maleńkie fileciki z morszczuka, a i ja chciałam dziś przecież rybę. Nie dodzwoniłam się do niego, więc w końcu jakoś się podzieliliśmy, ale i tak lipa, że w tym wieku mam już sklerozę :)

Po obiedzie trochę poprasowałam, a później po prostu wylazłam na balkon, usiadłam na krześle, wystawiłam mordę w stronę słońca, które świeciło prosto na mnie i tak sobie siedziałam, słuchając za sobą "Mike & The Mechanics" na VH1. Cud, miód, malinka.

Wieczorem Braciszek wpadł na pomysł, że musimy koniecznie, ale to koniecznie pojechać do reala. Do tej pory nie wiem, po co (no dobra, kupiłam nareszcie kartę mini SD do starego Samsunga, bo nawet avasta nie mogłam w nim zaktualizować), ale skończyło się tak, że wściekłam się na niego (bo popełnia głupie błędy młodości, a ja nie potrafię go od tego odwieść) i w domu aż się po cichutku rozpłakałam. Potrzebowałam tego płaczu (jak Brat w końcu wyszedł, to rozryczałam się na dobre, a co!), bo teraz co prawda boli mnie głowa, ale się uspokoiłam. To chyba te tłumione emocje z ostatnich kilku dni dały o sobie znać...

Dobra, koniec smutów, lecimy z fotomenu:

Na śniadanie (08:40) jak zwykle owsianka, dziś na żółto, z winogronami i mango (bo mam takie pyszne, żółciutkie, mięciutkie, dojrzałe...) plus trochę siemienia i wiórków kokosowych:

II śniadanie (12:15) to znów kolorowa surówka ze wszystkiego, z sosem francuskim Knorr (ale tylko 1 łyżką oleju ryżowego zamiast 3):

Na obiad (15:30) mini filet :) z morszczuka pieczony w folii, z pomidorami, cebulą, papryką i garam masalą, kasza jaglana z marchewką i groszkiem i surówki z Biedronki:

Kolacja niestety późno (przez tego reala...), oczyszczający koktajl, tym razem z odrobiną mango i dodatkiem mleka, bo wyszedł dość gęsty:

I to tyle, jeśli chodzi o żarcie. Gdzieś tam wpadła kostka ciemnej czekolady i miętowy cukierek. Płyny w miarę, ale muszę jeszcze trochę nadrobić.

Część druga tytułu, czyli ostrzeżenie dla znajomych: oświadczam wszem i wobec, że będę wywalać ze znajomych osoby, które znajomych kolekcjonują i nigdy nie chce im się zajrzeć do mojego pamiętnika, żeby trochę mnie wesprzeć. Ja naprawdę codziennie staram się do Was wpadać i wspierać Was, jeśli tylko coś piszecie. Nie widzę jednak sensu we wspieraniu osób, które nie są w stanie odwdzięczyć się tym samym i przez kilka miesięcy (!) nie znalazły ani razu czasu, żeby do mnie wpaść. To po prostu nie w porządku. Jesteśmy tu po to, żeby sobie nawzajem pomagać i gdyby nie Dziewczyny, które napisały tyle ciepłych słów w ciągu tych ostatnich, tak trudnych dla mnie dni, nie wiem, jak bym sobie poradziła. Dziękuję Wam jeszcze raz! Natomiast ze "znajomymi", którym na tej znajomości nie zależy, będę się wkrótce żegnać.

Wiem, że być może piszę w mało przyjemny sposób, ale codzienne zaglądanie do pamiętników ludzi, którzy nawet nie wiedzą, że mają mnie w znajomych, komentowanie etc. bez jakiejkolwiek odpowiedzi jest po prostu przykre. 

Część III :) Nie wiem, czy wspominałam, ale studiuję rosyjski i chorwacki. Po chorwacku mówię płynnie (z ruskim trochę gorzej ;p), a to m.in. dzięki fantastycznej muzyce, jaką mają Jugole :) Mój facet też jest z Jugosławii, więc było dla mnie jakby oczywiste, że będę się uczyła tego języka :) Podczas buszowania w bośniacki internecie natknęłam się na Crveną jabukę (Czerwone Jabłko), zespół, w którym natychmiast się zakochałam. Przez długi czas nie słuchałam niczego innego i moim największym marzeniem jest pójście na ich koncert w Sarajewie. W przeciwieństwie do do muzyki japońskiej, którą też lubię (ale którego to języka ni cholery nie znam), rozumiem o czym tu śpiewają... i ta piosenka po prostu oddaje dziś wszystkie moje myśli :)

To dość stary kawałek, chyba zresztą widać :) Z czasów, kiedy przeleciałabym wokalistę bez względu na wszystko :P Teraz mu sie przytyło i wygląda jak stary satyr, ale muzykę wciąż mają genialną :)

Dobra, spadam, bom się rozpisała jak głupia :p

Idę popatrzeć, co tam u Was, później postaram się jeszcze trochę poćwiczyć i lulu, bo jutro pobudka o 07:30 :)

Buźka!