Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dwuletni diabeł...

Hej, co u was ?

ostatnio przeczytałam jak ktoś dzieci nazwał "purchlaki" ;D Zatem purchlaki tak majo

hej, ja tez trzymam za Ciebie kciuki :-). Daj znac czy cos do przodu. Ja wlasnie wkraczam w faze negocjacji z dwuletnim terrorysta ;-), sfrustrowany starszy brat nie ulatwia zadania. A porzadki? Jestem bliska zaplaceniu komus zeby nadal mojemu domowi ludzkie oblicze...

Hej tallulah :) co tam u Ciebie? Jak się czujesz?

Współczuję przemęczenia. Jak człowiek niewyspany to nerwy łatwo stracić, chociaż i tak widzę, że chyba sporo dała Ci ta praca, bo mimo wszystko trochę pozytywniejszy obraz bije z Twoich wypowiedzi i mniej negatywnych emocji do własnego dziecka. Młody pewnie się nudzi jak siedzi w domu w czasie choroby. U nas to samo, jak nie wyjdzie na dwór to wszystko fruwa w powietrzu. Łatwo powiedzieć, że "nie dopilnowałaś", jak mój to potrafi sobie głowę rozbić, jak stoję obok niego, w miejscu nie usiedzi to dziecko. Musiałabyś faktycznie bardziej przycisnąć męża, bo co innego pozostaje? :/

Jesteś taka zmęczona to może po prostu zatrudnij czasem na kilka godzin opiekunkę i zwyczajnie zrób sobie wagary... niestety ale to czy dziecko jest grzeczne czy nie w dużej mierze zależy też od rodziców, jesli nie dajesz rady to po prostu wez ta opiekunkę i w tym czasie zajmij się sobą, swoim odpoczynkiem i regeneracją

Współczuję, 2-latki sa okropne. Jak ktos nie ma nadmiaru cierpliwosci to ciężko jest wytrzymać. Nie mam własnego dziecka wystarczy mi ze raz na dwa tygodnie jestem u szwagierki ktora ma 3 letnia córkę po 2 godzinach albo nawet godzinie żałuję ze ja odwiedziłam. Myslalam ze moze do swojego dziecka ma sie wiecej cierliwosci ale widze po tym poscie ze nie mam sie co łudzić

Co Ty pieprzysz Tallulah. Kazda z nas ma nieogar w jakiejs dziedzinie zycia. NIKT nie jet idealny. Tylko czychasz az ktos napisze o swoich slabosciach - widzialam Twoj komentarz u Angelisi, tryumfalny ze HA! Ona nie jest idealna. Nie nie jest. Ale kazdy swoje problemy rozwiazuje i nie kazdy na forum publiczym lubi az taka prywate. Twoj maz to niedorosniety gowniarz i wspolczuje Ci w tym temacie. Z nimi trzeba jak z dziecmi, ale jak do dziecka nie umiesz podejsc, to do meza tez nie bedziesz umiala. Oni musza miec kij i marchewke. Jestes nastawiona na walke z calym swiatem i z sama soba- to Twoj najwiekszy problem i ta zlosc az kipi z Ciebie. A wystarczy olac na jakis czas wszystko. Stary glody, a Ty chora? Lodowka nie jest na klucz a on ma dwie rece. Nie nauczylas wczesmiej to teraz masz podwojna robote. I zeby nie bylo- mialam podobnie. Ale wystarczylo sie otrzasnac, przemielic tematy u psychologa zeby sie to zmienilo. Rok pracy i nadal jest nad czym pracowac.

Sami sobie pracujecie na to jakie macie dzieci. Charakterek charakterkiem ale każde dziecko da się okiełznać. A nie tylko narzekać i wine zwalać na małe dziecko. Dwuletnie! Jeszcze jakby było to dziecko w wieku szkolnym to bym zrozumiała bo takie już mają własne zdanie i trzeba więcej z nimi pracować. Ale dwulatek?! To raczej Ty tutaj jesteś śmieszna - i tak ... jesteś złą matką skoro po dupie lejesz dwulatka! Kobieto każda matka musi ugotować obiad dziecku. Ty może idź do restauracji bo jeszcze dziecko Ci dom zdemoluje. Nie wiedziałaś, że jak ma się dziecko to trzeba mieć oczy dookoła głowy? Naprawdę śmieszna jesteś bo widzę, że satysfakcjonują Cię tylko odpowiedzi osób które przyznają Ci rację a te osoby które negują Twoje zachowanie uważasz za śmieszne.

Powiem tak ja mam 2 dziewczynki 5 latek i 3 latka, z pierwszą macierzyństwo można by rzec sielanka, z drugą masakra z uśmiechem wracałam do pracy i szczerze w niej odpoczywam. A więc dużo zależy od charakteru dziecka. Ja Cię rozumiem.

Kobieto ja nie wiem dlaczego Ty do innych matek masz pretensje i nazywasz nas idealnymi? Nikt nie jest idealny i zapewne każda z nas ma gorsze i lepsze dni. Tylko ja się zastanawiam czy Ty decydując się na dziecko myślałaś, że ono będzie jak lalka i będzie zachowywało się jak robot którego sama zaprogramujesz? Myślisz, że inne matki mają służące w domu i nie muszą sprzątać, gotować, prać czy pracować na etat? Myślisz, że inne mają idealne dzieci które nie bałaganią i nie płaczą? A to , że dziecko urwało Ci karnisz w domu to nie jego wina lecz Twoja, że go nie dopilnowałaś i za swoje niedopilnowanie dzieciak dostał w dupę. Skoro uważasz, że Twoje dziecko to diabeł to Ty chyba jesteś jakaś nawiedzona. Lekarz się kłania - depresje masz kobieto. Więc weź się za siebie i nie obwiniaj o to dziecko.

Prawda jest taka ze im bardziej sie wsciekasz tym on bedzie bardziej niegrzeczny. Tez taka bylam. Serio serio- moze nie z podejsciem "nie powinnam sie decydowac na dziecko", ale miala dosc, bylam sama, wszystko co robil postrzegalam jako zlosliwosc. Dopiero po latach widze ze on po prostu byl dzieckiem... bardziej ruchliwym i wymagajacym. Przestalam krzyczec chic sie az we mnie gotowalo, wtedy on tez przestal sie drzec.ale kosztowalo mnie to duzo nerwow i zwazajac na to jakim cholerykiem bylam- to byl nadludzki wysilek. Poczytaj cos o psychologii, jak podchodzic do trudnych charakterow. Moze da Ci to jakies wskazowki? Zobaz- zloscisz sie, jestes klebkiem newrow a wcale nie musi tak byc, napewno brak snu nie pomaga w zyciu...

Komentarz został usunięty

Tutaj bardzo ciekawy artykuł (i zapewne książka też), również dla tych co sądzą, że dla wszystkich macierzyństwo jest jedną wielką krainą spełnienia i szczęśliwości. Tylko musicie podejść do tego z otwartą głową, że nie każdy jest taki ja Wy. https://app.vitalia.pl/wysokie-obcasy/7,150462,22020087,zalujac-macierzynstwa-popelnilam-trzy-fatalne-bledy-w-moim.html?utm_source=facebook.com&utm_medium=SM&utm_campaign=FB_wysokieobcasy&disableRedirects=true

A nie masz jakiegoś miejsca, żeby go zamknąć na chwilę, żeby się ogarnąć i gdzie nie zrobi sobie krzywdy? Nic mu się nie stanie jak trochę powyje w zamknięciu. Albo daj mu tableta z bajką lub grą (u znajomych widziałam, że są gry dla takich maluchów)- no ale to niestety pod kontrolą. Może to i nie wychowawcze, ale przynajmniej jest spokój.

Żadne dziecko nie jest idealne, żadna matka nie jest idealna... każde dziecko i matka ma wzloty i upadki, ma lepsze i gorsze dni. Najważniejsze jest żeby się nie nakręcać, bo to tylko pogarsza sprawę. Jeśli nie dajesz rady emocjonalnie, może warto wybrać się do specjalisty - pamiętaj dziecko jest szczęśliwe tylko wtedy gdy mama jest szczęśliwa. Trzymam za Ciebie kciuki. Pozdrawiam

Hej, czy Ty przypadkiem nie masz depresji? Cos tu jest nie tak. Nie czytalam Twojego pamietnika, ale po tym wpisie sadze, ze jestes przemeczona, a Twoje emocje przenosza sie na dziecko. Nazywanie go (nawet w myslach) diablem i dzikusem przynosi jeszcze gorszy skutej, bo dzieci sa jak zwuerzatka, one to czuja. Nie moglabys czasem zostawic go z babcia, partnerem, czy niania zeby odpoczac? Moze wart byloby skorzystac z pomocy psychologa zeby poradzic sobienz sytuacja. Jesli maluch jest taki ciekawski i energiczny to moze sprobuj organizowac mu takie zabawy, zeby po prostu sie zmeczyl. Sprobuj poradzic sobie z sytuacja, trzeba szukac rozwiazan. Im dziecko starsze tym wiecej rozumie, rozmawiaj z nim jak najwiecej, tlumacz, mow do niego nawet kiedy gotujesz, niech wie, ze sie nim interesujesz. Dzieci rozumieja wiecej niz nam sie wydaje. Masz prawo byc zla i sfrustrowana, ale staraj sie nie wyzywac na dziecku. Klapsy w niczym nie pomoga. Trzymaj sie. Trzymaj sie, bedzie dobrze, tylko musicie razem z ojcem dziecka sprobowac wyjsc z tej sytuacji. Trzymam za Ciebie kciuki.

Rzygac się chce jak się czyta teksty "idealnych" mamusiek, pań domu i psychologów w jednym

jedne dziecko a cholera narzekasz jakbyś miała ich pięcioro. A to że dziecko zachowuje się tak jak zachowuje jest wyłącznie Twoją zasługą. Trochę uśmiechu, radości i dziecko też będzie inaczej się zachowywało. Jedno zdanie które napisałaś idealnie pasuje do tej sytuacji - nie powinnaś decydować się na dziecko. To nie rzecz, to nie zabawka. Tobie po dwóch latach się już znudził? I nie jestem mądrzącą się mamuśką bo swoje w życiu z dzieckiem przeszłam - też byłam zmęczona, niewyspana, też sprzątanie i obowiązki, dziecko też się buntowało - ale zawsze miłość do dziecka wszystko przezwyciężała. Ty się po prostu nie potrafisz zorganizować, a dziecko Ci przeszkadza. Szkoda małego. Taki urwis potrzebuje czuć, że jest dla matki ważny. Ty dla niego zapewne jesteś wszystkim. Nie zmarnuj tego.

Strasznie współczuje...jedyne co mogę to życzyć Ci dużo cierpliwości...:/