Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Poniedziałek

Od dziś dieta hcg. Jeśli zrzucę 3 kg będę zadowolona. W tym roku zrzuciłam 7. Po ćwiczeniu z coachingu dotyczącego odchudzania mam troche wniosków. Chocby taki, że jestem zła na siebie gdy jem, bo każdy kęs mnie oddala od celu. Poza tym uważam, że osoby otyłe nie zasługuja na smakołyki. Jestem zła na siebie, ze przytyłam. Organizm, a raczej psychika mnie zawiodła. To wszystko mi pachnie zaburżeniami odzywiania. Jestem w stanie pogodzić sie z ta myslą. Popracuję nad tym jeśli będzie trzeba jak schudne do 66 kg. To by była górna granica wagi w normie. Zaburzenia odzywania to problem, ale uważam, ze otyłość to gorszy problem. Trzeba wybrać mniejsze zło. Jestem w stanie wprowadzić większe zmiany dotyczace jedzenia na stałe. Chyba wreszcie do tego dojrzałam. Muszę zrezygnować z wiekszej ilości węglowodanów. Mogę jeść na codzień góra 100g, ale zwykle mniej. Wyciszenia i poczucia szczęścia, ukojenia poszukam w czyms innym. Mam napady jedzenia ale rzadko. Od tego nie przytyję. Poza tym chcę wprowadzić później raz w tygodniu dzień postny. Nic wtedy nie będę jeść. To mi pomoże zapanować nad wagą.

Znalazlam bardzo fajny kurs na instruktora jogi. Jest tani ale i tak na niego w tym momencie nie mam, bo muszę zbierarac n a totalną biologię. Chyba trzeba będzie zacząć pracować z 2 godziny dłuzej. Moze sie uda zarobić.

Moja mama już bardzo narzeka, że musi coś robić. Problemem jest obiad i noszenie węgla, rabanie patyków. Pomocy nie chce. Kupwała patyki do rozpałki, ale kontaktu z ludźmi nie chce i woli rabać sama dokąd sie da. Problem nie jest w kondycji, bo fizycznie wydala bez problemu. Problem jest w psychice, bo czuje opór przed każda pracą. Nic by robić nie chciała poza czytaniem na leżąco ksiązek i paleniem papierosów, czasem telewizją. W tym roku będzie miała 82 lata i chciałabym byc taka sprawna fizycznie w jej wieku. Pomóc sobie nie da. Psychiatra be i psycholog też. Nikt młody autorytetem nie jest i ona wszystko wie. Kiedyś jednak przyjdzie taki moment, że fizycznie nie wydoli i trzeba będzie jej pomóc. Boję sie tego, bo nie bardzo sobie wyobrażam noszenie węgla. Kręgosłup mam jaki mam i nosić mi nie wolno. Inna sprawa, że gdyby mama sie połozyła toby szybko przyszła niesprawność. Mogłaby leżeć długo i trzeba by moze nawet pampersy. Miałam juz takie sasiadki.

ostatni...