Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie chcę już

tego roku, nie chcę! nie chcę! Niech już się kończy. Tak fatalnego roku , chyba jeszcze nie miałam w życiu, a to dopiero początek kwietnia. Jechałam do Krakowa z bolącym naddupio, biodro, udem lewej nogi. Fajnie, dojechałam, doszłam na kwaterę( czytaj dokuśtykałam) rąbnęłam dwa ketotonale i poszłam do fundacji do prawników). Stoję pod kamienicą niczym Alibaba przed Sezamem i zastanawiam się jak tam wejść ( nie znam hasła).  Wyciągam smarkfona i dzwonię do pana Adriana ...a tu niespodzianka, sprzęt gada , że to zły numer ...o żesz ty ...jak zły, jak chłopak do mnie dzwoni. No nic ...dobrze że posiadam coś takiego jak inteligencję ( w dodatku naturalną nie sztuczną) biegusiem wpisuję w google maps fundację, wyskakuje mi nr telefonu, dzyńdzam ...miła pani odbiera , melduję się kto i po co ..i pani wpuszcza mnie do kamienicy. Porozmawiałam, podpisałam umowę, wyjaśniliśmy sobie to i owo ( przy okazji zaznajomiłam się z bardzo miłym fundacyjnym szpicem) wracam...wracam Plantami, zadzwoniłam do krakowskich znajomych, ze pojawię się u nich jutro bo dzisiaj nie mam siły ( i jest już koło 5) ale na Piłsudskiego wpadam do Żabki po zakupy na śniadanie no i schodzę ze schodków z łapami wypełnionymi, jabłkami, twarożkami, wodą i słyszę ...chrup....wydaję z siebie ...aaaaaaaaaaaaaaa....wszyscy w kolejce patrzą na mnie , jakaś młoda dziewczyna łapie moje zakupy a ja ..opieram się na zgrzewkach z wodą , koniec...nie mogę zrobić kroku. Młodzi ludzie proponują że mnie zawiozą do szpitala, dziękuję bardzo , udaje mi się skuśtykać na dół zapłacić za zakupy i bez mała po ścianie powlec się na kwaterę ..wiązanki ślę namiętne, ciągłe i nie melodii ludowych. Dowlokłam się, wlazłam na trzecie piętro i leżę niczym skóra z diabła ...przy leżeniu jest ok ..nic nie boli, tylko przy prostowaniu nogi słyszę trzask w kolanie, ale kiedy idę boli zewnętrzna strona kolana. Przeklęłam wszystko co się dało, takie plany miałam a tu du...znaczy się kilka z króla. No to sobie myślę...niech jutro pada, przynajmniej mi nie będzie szkoda godzin spędzonych w łożu boleści. Ale przez głowę mi już przemykają scenariusze , jak ja dostanę się we czwartek na dworzec w takim stanie ...czy jest tu gdzieś apteka, żeby kupić maść i bandaż elastyczny, czy ściągać znajomych, żeby mnie w razie czego odholowali na MDA. No nic wyczaiłam, że 160 m od mieszkanka mam aptekę, we wtorek rano powlekłam się - trasę 2 minutową, pokonywałam 10 min, ale wróciłam z maścią i bandażem, a skoro byłam taka dzielna postanowiłam jeszcze poleźć do sklepu po prowiant na resztę pobytu ...poszłam, tam przemiły młodzieniec spakował mi wszystkie zakupy do torby i nawet dał telefon do siebie , gdybym potrzebowała czegokolwiek, to on mi przyniesie, bo mieszka niedaleko, wodę albo coś. Potem mnie sprowadził po schodkach ze sklepu ( choć była poręcz) i w tym momencie poczułam się jak 120 letnia staruszka . Przeleżałam do 14 i powlokłam się do znajomych, powoli, utykając , ale było lepiej niż rano. No skoro lepiej....to w środę wypuściłam się do ogrodu botanicznego ( choć byłam świadoma, że mogę dojść, ale mogę wrócić na 4 kołach zamiast na dwóch nogach) ale doszłam ( oczywiście na przeciwbólowych) , pokrążyłam po ogrodzie, stwierdziłam, że jest całkiem nieźle i nawet kolano prawie nie reagowało, no to polazłam jeszcze do bazyliki mariackiej, doszłam do domu ( rozum mi podpowiedział, żebym nie szalała i nie ważyła się jeszcze poleźć na Wawel, bo to zbyt wiele może być). Zresztą pogoda była dziwna, w poniedziałek przywiozłam słońce, we wtorek rano mżyło, potem padało, a po południu było pochmurno, w środę słonko, we czwartek rano deszcz, ale przed ósmą wyszło słonko więc ja cap nikusia i na Wawel, bo ze znajomymi umówiłam się na 12 na Rynku, zaczął się jarmark przedświąteczny, potem zaprosili mnie na kawę i obiecali odstawić na dworzec. Zatem rano zaliczyłam Wawel , Grodzką i Planty i już było gorzej z kolanem, ból zdecydowanie przeniósł się na przód kolana i chwilami miałam wrażenie, że kolano się nie blokuje , że robi mi się " pusta przestrzeń" która powoduje destabilizację, ale pomaleńku, godnie kuśtykając dotarłam na kwaterę, poleżałam , chwyciłam torbę i polazłam na Rynek, tam od torby uwolnił mnie Mareczek ..dzielnie ją dźwigał, obeszliśmy stragany , na niektórych cudeńka, kupiłam wędzony ser kozi, dzieckom pierniki świąteczne ...o ludeczkowie jakież cudne. Dobrze że kobieta wypakowała z 10 wzorów ...to wybrałam pisanki, baranka, zajączka a dla Kazika uroczego kurczaczka ( zresztą zaraz wam pokażę), a pani miała jeszcze ze 40 pudeł nierozpakowanych, jakież cuda kolorowe tam były. Przy budzie z wędlinami litewskimi język uciekł mi do ..........ale się powstrzymałam przed zakupem ( w ogóle ceny kosmiczne ..wiadomo, Kraków, Rynek no i jarmark przedświąteczny), obleźliśmy teren i poszliśmy do Nakielnego na kawę i coś do kawy...moi gospodarze wcinali malutkie torciki bezowe ( podobno przepyszne) a ja dzielnie wcinałam serniczek na zimno, potem poszliśmy Szpitalną , bo chciałam kupić krówki , w sklepie gdzie mają 40 rodzajów krówek, przeca Szczeżuja jest słodkojadem ..wybrałam 7 smaków ( z każdego po 2 krówki), bo nie jestem fanką niektórych smaków np. kokosowe słodycze mogą dla mnie nie istnieć. Spróbuję i jak mi któreś przypadną do gustu to kupię ( może) następną razą. W domu podzieliłam na połowę...dla siebie i dla małża.  Na dworzec mnie dowlekli półtorej godziny przed odjazdem autokaru ..spokojnie sobie poczekałam, autobus przybył o dziwo! na czas i wróciłam do domu. Więc mimo wszystko wyjazd udany, zobaczymy co we wtorek Krzyś powie na neurologię i  kolanologię . Następny wypad w czerwcu, więc do tej pory, muszę się ...podremontować. Aaaa jeszcze jedna rzecz, która mnie zaskoczyła i trochę zasmuciła. Na ulicach Krakowa nie słychać języka polskiego..ukraiński, ukraiński. Zresztą już na dworcu podkurzyła mnie Ukrainka ..wpychająca się w drzwi, którymi ja wychodziłam. Ale jak to mnie uświadomili znajomi.." oni tacy są" . Ale widziałam, że znajomi krakowiacy, z którymi się widziałam ( nie tylko z tą dwójką starych znajomych) są lekko poirytowani taką ilością i takimi uprawnieniami dla uchodźców i niestety ich zachowaniem.  No nic ...nie marudzę już, teraz trochę wizji i krakowskiej wiosny. 

No to miłego, słonecznego piąteczku, udanego początku weekendu .Ahoj!!! Przygodo...bez jaj!! Ahoj!!