Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Padam

i powiem bez ogródek ...na pysk. Wczoraj pojechaliśmy do Kazimierza ( Dolnego nie wnuka), na kirkut, do wąwozu korzeniowego ( wstyd powiedzieć, tak lubię Kazimierz, bywam w nim - choć rzadziej niż bym sobie tego życzyła a w żadnym z wąwozów okołokazimierskich jeszcze nie byłam) a na koniec do Janowca. Wyjechaliśmy o 6 i przed 7 byliśmy na parkingu a owa godzina przybycia pozwoliła nam parkować za darmo. Pani z obsługi jak usłyszała o której zajechaliśmy to powiedziała, że nie będziemy płacić. Zresztą , Kazimierz o 7 rano jest jeszcze znośny ( latem) bo tylko kilka spacerujących nad Wisłą człowieków było , chociaż wczoraj był ostatni dzień festiwalu Dwa brzegi. No  ale ...ja pognałam do kamieniczek i do sankturium, a wracając z niego, między dachami domów wypatrzyłam Szczeżuję, który siedział na górze Trzech Krzyży ( na pierwszych ujęciach siedział dosłownie), żebyście sobie nie myślały, że moje ślepia widza na dwa kilometry w przód to uprzedzę, że zerkałam przez nikusia. I chłopa uwieczniłam, przy czym zadzwoniłam do niego i kazałam się ładnie " upozować" mało nie zemdlał jak usłyszał że ma przyjąć właściwą postawę. Nie wierzył , póki nie pokazałam zdjęć, oczywiście, gdybym robiła ze statywu a nie z ręki to zdjęcia byłyby dużo lepsze, niestety, na starość ręce drżą ( i nie od trunków) poza tym obiektyw ( wysunięty) też ma swoją wagę, no ale jakby co zdjęcie ( bez mała rozwodowe jest ) i przy okazji go ostrzegłam ...że nie umknie przed moim szkiełkiem i okiem..co mu właśnie okazałam. Kiedy wróciliśmy popędziłam jeszcze na kwietną łąkę, bo światło było piękne. Ale jak wróciłam padłam. W ogóle moje ciele mnie załamuje ...szczególnie jego lewa połowa ...wciąż utykam, mniej , więcej ale utykam. Wczoraj mnie to tak już zirytowało ( pamiętam słowa neurologa ...to utykanie jest z bólu, ciału przybiera taką pozycję, żeby bolało jak najmniej) że pożarłam ketonal i okazało się, że po przeciwbólowym utykam mniej, no ale do licha nie będę jadła tabletek żeby nie kuśtykać. Za tydzień zaczynam rehabilitację ..niech coś wymyślą, bo dzisiaj prawie nie spałam, tak mnie ten pioruński nerw kulszowy napierniczał. Zatem moje drogie dziewczyny, które naocznie i cieleśnie realnie poznam pojutrze, wybaczcie mi tempo w jakim będę z wami hulała po Gdańsku. Niestety chciałaby dusza do raju ale jej nerwy nie dają ( szczególnie jeden). Ale jestem wykończona, wpadła dzisiaj szefowa stowarzyszenia i powiedziała, że pierwszy raz w życiu widzi mnie zmęczoną. A przecież w sobotę, spędziłyśmy kilka godzin na zlocie leśnych przedszkoli ( bo kręciłyśmy film do projektu) - wspaniały pomysł i genialni ludzie którzy się tym zajmują. Teraz trochę odpocznę pisząc do was i idę robić jagodzianki ( żeby Szczeżuja nie umarła z braku dobroci jak mnie nie będzie) . Tymczasem ukojcie swych ócz błękity ( i nie tylko błękity) 

O i to by było na tyle. A z moimi naocznymi dziewczynami ...do zobaczenia we środę. Ahoj!!!!

Ps. No dobra...uległam zamówieniu...to jest Bankomat Domowy, vel Małż, vel Szczeżuja. Pierwsze zdjęcie to to z 2 km :D :D następne z rozsądnej odległości. A w ogóle taki rozhahany , bo w Janowcu spytałam, czy na wszystkich zdjęciach musi pozować z butelką, na co odrzekł, że ma kontrakt reklamowy z firmą od wody, a ja na to że on ma kontrakt a ja pragnienie. No i oczywiście rozbawiliśmy tym dialogiem jakieś małżeństwo wędrujące na zamek.