Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Stare nawyki.

Minęły dwa tygodnie, odkąd waga w mozolnym tempie schodzi w dół, niczym lokomotywa "... powoli, jak żółw ociężale ..." (nigdy nie sądziłam, że sama dobrowolnie przyrównam się kiedykolwiek do lokomotywy ).
Dlatego też od jutra zaczynam oczyszczające dwa tygodnie eliminując z jadłospisu większość węglowodanów oraz tłuszczy ( żegnaj kaszo ... żegnaj ryżu ! ). 

Zdałam sobie ostatnio sprawę, że trudno byłoby teraz powrócić mi do starych nawyków. Przy każdym odstępstwie od zdrowej żywności pojawiają się wielkie wyrzuty sumienia, a w głowie pojawia się obraz mnie z dodatkowymi 11 kilogramami.Teraz zadaję sobie pytanie, jak to wszystko właściwie się stało?

Skłamałbym pisząc, że nie lubię jeść ( w końcu moja oponka nie wzięła się z powietrza ). W mojej rodzinie wszyscy to lubią, ojciec jest z wykształcenia kucharzem, matka piecze niesamowicie pyszne ciasta, nigdzie nie jadłam tak dobrych ! W domu gościnność jest czymś na porządku dziennym, toteż każde spotkanie w gronie rodzinnym, czy przyjaciół robione jest w towarzystwie czegoś słodkiego. W urodziny zaś sałatka warzywna z majonezem i frytki to już tradycja, a brzuszek rośnie ... jednak przecież ktoś przychodzi, czy nie trzeba go odpowiednio ugościć? ... i tak przez 12 lat hodowałam mój tłuszczyk. Ile ja bym dała by pozbywać się go jak koty na wiosnę !
Kiedyś jeszcze babcia chodziła za mną i odsuwała od ust nadmiar jedzenia ( A ja głupia byłam na nią wściekła ), gdyby nie to zaczynałabym odchudzanie z wagą powyżej 100 kg. Dziś jednak to ja codziennie odmawiam ciasteczka, pączka, loda, jogurciku z kilogramem cukru ... jak to wszystko się zmienia

Dlaczego nie potrafiłabym wrócić do dawnych nawyków? 

Bo w końcu zaczynam siebie akceptować  

Coraz większe wcięcie w talii, bardziej uwidoczniony biust, pośladki przestały być płaskie ... czuję się bardziej kobieco i podoba mi się to

Dla tych efektów mogłabym zrezygnować z każdej czekolady!

"Wszystko jest potrzebą. Ponieważ ją odczuwasz, nie potrzebujesz niczego."