Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
piątek, piąteczek...

Normalnie jako mama trójki dzieci nie cieszę się na myśl o weekendzie, bo raczej ma on niewiele wspólnego z relaksem czy czasem wolnym😵nie mniej cieszę się, bo ostatni tydzień to było wyzwanie pełne napięcia (zabieg w pełnej narkozie dwóch małych synków jednego dnia) a co za tym idzie bałam się potknięcia w swoim maratonie po zdrową sylwetkę; no i wczoraj byłam tak udręczona myślami, że śniadanie mogłam przełknąć dopiero po 15-ej. Z planowanych posiłków średnio mi wyszło coś zjeść bo nie miałam siły ich przygotować, głównie odsypiałam i pożywiałam się arbuzem :D. Plus jest taki, że zmieściłam się z kalorycznością, wyspałam, a chłopaki super znieśli wszystko i mają się dziś super. Dziś odrobiłam wczorajszy trening i jestem na czysto w jakimś sensie sama ze sobą. 

Skończyłam drugi tydzień, nie chcę zapeszać ani nastawiać się z góry tak na sukces jak i porażkę. Moja siła jest w skupieniu się na aktualnym dniu. Układam dzień tak, żeby nie skupiać się ani na wadze ani szczególnie na diecie, aczkolwiek mam swoje rytuały, które pomagają mi znaleźć spokój :) (przed snem przeglądam jadłospis na kolejny dzień, żeby się przygotować co i jak).

Ze starszą córką mamy nowy zwyczaj by w weekend (kolejny plus jakby nie było) pobyć chwilę razem, pogadać, poza domem. Więc robimy sobie spacerek ok. 40-60 min z rana, zanim reszta gawiedzi się obudzi; więc na dzień dobry realizuję sobie dzienne wyzwanie w postaci 6000 kroków, chociaż staram się dobijać do 8k. 

Kiedyś mocno popadałam w skrajności, bo chciałam szybko na już widzieć zmiany. Teraz daję sobie czas i nie cisnę na efekt tygodniowy, a na zaliczenie jak największej ilości dni zgodnie z planem.

Trzymam za Was kciuki i życzę smacznie udanego tygodnia w jak najlepszej kondycji ❤