Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jesteś zbyt okrągła.

Mam ochotę westchnąć i powiedzieć "jejku, jak ja dobrze Cię rozumiem". Również "sięgnęłam dna" jeśli chodzi o moją wagową historię. 80kg przy wzroście 178cm. Choć jestem szczęśliwa w związku, mam wyrzuty sumienia, że ostatnie 7-8kg przybyło mi odkąd zeszłam się z chłopakiem, przez kilka ostatnich miesięcy zauważalnie - przez sesję i operację. On nieustannie powtarza, że kocha mnie i tak, że dla niego nie muszę robić nic, a jednocześnie deklaruje, że może ze mną biegać i jeść zdrowo, sam chce odrobinę zrzucić. Chciałabym to zrobić nie tyle dla niego, co dla siebie, gdyż zauważyłam, że ubieram się coraz bardziej luźno, zarzuciłam kompletnie inicjatywę jeśli chodzi o seks (matko, pamiętam jak chciałam się "wystroić" na walentynki w pończochy samonośne z koronką - powyżej i poniżej gumek zebrały mi się dwa ogromne balerony; MA-SA-KRA!), ponadto strasznie boję się tego, że przez syfiaste odżywianie, utrzymywanie nadwagi i brak ruchu w tempie zastraszającym się... zestarzeję. Może to brzmi trochę śmiesznie z ust 22-latki, ale obserwuję koleżanki, które ćwiczą, zdrowo jedzą, dbają o siebie i wyglądają jak nastolatki oraz te, które mają nadwagę, jedzą co popadnie albo dużo imprezują, a sport to dla nich wejście po schodach do mieszkania - mają po dwadzieścia kilka lat, a wyglądają jak zmęczone życiem stereotypowe "Grażyny". Nie rób tego dla męża. To właśnie Ty powinnaś być w swoim życiu najważniejsza, na pierwszym miejscu. Zrób to dla siebie. Po to by cieszyć się życiem, razem z mężem uprawiać sport, móc zaprezentować się pewnie w pięknej, prowokacyjnej bieliźnie, wyglądać i czuć się młodo i lekko :) Trzymaj się ciepło :)

Komentarz został usunięty

Może nie tyle podobasz się mniej mężowi co samej sobie a w jego oczach szukasz potwierdzenia tej tezy... Tak to odrobinę wygląda. Zacznij jeść zdrowo dla zdrowia , dla swojego lepsze samopoczucia a sama zobaczysz że znikające kilogramy staną się skutkiem ubocznym tego '' odtruwania''. Jeśli mąż zachęca cię do aktywności to zwyczajnie może szuka sposobu do wspólnego spędzania czasu w ciekawy sposób? Nie pomyślałaś o tym? Kobieto jesteś młoda więc ruszaj po zdrowie bo ono ze ''śmieciowym jedzonkiem '' długo z Tobą nie zostanie :) Do dzieła :)

Ale przecież zmiana wagi będzie tylko z korzyścią dla Ciebie. Chcesz mieć 30-40 lat i czuć się jak stare babsko, niezdolne do niczego? Chyba dobrze być w formie? Kochana, nie łam się! Pomyśl sobie, jak poprawi się jakość życia z niższą wagą, lepszą kondycją, pięknym wyglądem? jaka dumna z siebie będziesz, że odstawiłaś całe to niedobre żarcie i zawalczyłaś o siebie. Uszy do góry, dasz radę, tylko małymi kroczkami i z uśmiechem! ;-)

Mój były mąż nieustannie robił mi jakieś wyrzuty o moim wyglądzie, wadze ... właściwie o wszystkim. Fakt, jak poznaliśmy się wyglądałam zupełnie inaczej, niż rozstawałam się z nim. Ale on też zmienił się i mi to nie przeszkadzało (do tego był starszy o 8 lat). Urodziłam mu dziecko. Przytyłam, zachorowałam na tarczyce i insulinoodporność. Do tego jestem leniwa i nienawidzę sportu. Ale nie wyglądam jak potwór, mam ładną buzię. Mężczyźni mnie nadal podrywają. Nie jest tak źle. Mój obecny partner kocha mnie taką jaka jestem i nie robi mi żadnych wyrzutów o wadze. Mało tego - on nie lubi chudych kobiet, tylko takie o kobiecych krztałtach. Nie wiem co jest lepsze, bo teraz jeszcze bardziej nic mi się nie chce. No, ale przynajmniej mam lepsze samopoczucie i nikt mnie nie dołuje codziennie.

Mój reaguje wręcz odwrotnie, uważa że przesadzam, chociaż mojemu też przydało by się stracić parę kilogramów, a to właśnie jemu nie chce się ruszać. trzymam za Ciebie kciuki, mam nadzieję że znajdziesz cel do którego warto dążyć i małymi kroczkami dojdziesz do celu. Mąż sugeruje Ci sport bo się o ciebie martwi i troszczy, może zaproponuj że będziecie go uprawiać razem - wtedy będziecie się wzajemnie motywować :)

A może metoda małych kroczków? Wiesz, np. w pierwszym tygodniu rzucasz słodzone napoje. W kolejnym kupne słodycze. Jeszcze w następnym fast food itd. Aż dojdziesz do zdrowego żywienia. Z każdą taką zmianą, tygodniem, waga też będzie spadała. Skoro nie wierzysz, że się uda, to może wtedy zaczniesz wierzyć. Nie dla wszystkich jest zmiana żywienia o 180 stopni i odchudzanie pełną parą, albo od razu sport. Na początku można coś zgubić i bez ciągłego ruchu. Druga sprawa to czy chcesz schudnąć dla męża czy dla siebie? Bo wiesz, to "on" to często dla mózgu słaby argument. Kiedyś oglądałam filmik na yt pewnego trenera personalnego. Mówił w nim tak: spisz na kartce wszystkie POWAŻNE powody, dla których chcesz schudnąć. Jeśli uzbiera się ich ponad 15, powieś kartkę w widocznym miejscu. Będzie twoją motywacją i da ci siłę, by walczyć dalej. Jeśli jest ich mniej niż 15 to najprawdopodobniej tak naprawdę nie odczuwasz potrzeby odchudzania, nie będziesz miała dość silnej woli. Może i nie do końca się zgadzam z tezą tego kolesia, ale myślę, że jest to kwestia do przemyślenia. Również dla Ciebie. Ale się teraz wymądrzyłam :D W każdym razie, z całego serduszka, życzę ci powodzenia!

To jeszcze sobie sprawdź witaminę D i kwas foliowy :) jak to Ci też wyjdzie dobre no to już nie masz wymówki :) ale to dobrze, bo wtedy wszystko naprawdę jest w Twoich rękach. Hej, jesteś młoda, jeszcze masz wiele lat podobania się samej sobie (nie nago przed lustrem bo tu 95% dziewczyn się dołuje) ale w fajnych ciuszkach! I tak, mój mąż ciągle mi to mówi hahaha Ale po 6 tygodniach regularnych ćwiczeń moje ciało tak się zmieniło, że pewnie myśli że ważę o 3 kilo mniej niż ważę naprawdę ;)) no i jeśli lubisz jeść i gotować to tym lepiej, bo możesz poczytać o zdrowych zamiennikach i po prostu je stosować!

Uwielbiasz jeść - ale co? Przecież ludzie, którzy interesują się odżywianiem, zazwyczaj stawiają na zdrowe produkty i smaczne dania, delektują się nimi, wiedzą, że przejadanie się nie ma nic wspólnego z odżywianiem i że śmieciowe żarcie w gruncie rzeczy nie jest ani zdrowe ani smaczne i podchodzą do niego jak do alkoholu - od czasu do czasu w dobrym towarzystwie to przyjemność, ale codziennie nawet w małych ilościach to już uzależnienie. Zwłaszcza że kombinacja tłuszczów trans i cukru jest dla naszego organizmu szkodliwa, a dodawszy do tego uzależniający smak umami - benzoesan sodu - mamy w parówkach i batonach wręcz koktajl mołotowa. Jeśli tyjesz liniowo 20 kilo ot tak sobie, to nie znaczy, że uwielbiasz jeść, tylko że jesteś uzależniona od tych syfów :/. Spróbuj zdrowych przepisów, zwracania uwagi na rozkład makroskładników (1/4 talerza to mięso, 1/4 to węglowodany a reszta to warzywa i owoce + porcja zdrowego tłuszczu), spróbuj nowych źródeł białka takich jak owoce morza, ciekawe ryby, strączki, spróbuj past warzywnych, olejów na zimno i przypraw... Spróbuj przepisów na ciasta na maśle, z dodatkiem owoców, bez margaryny, sztucznych zapachów, proszku do pieczenia, gotowych kremów i mas... Jedząc pełnowartościowe produkty siłą rzeczy będziesz jadla mniej, bo one po prostu sycą. I nie startuj od razu z pozycji przegranego człowieka, przecież początki są ekscytujące, tyle nowych rzeczy do spróbowania, tyle rodzajów aktywności fizycznej do wyboru, przed tobą nowe życie :D! Powodzenia!

Odchudzanie się dla kogoś nic nie da. Nawet dla męża. Musisz zadbać o siebie dlatego że sama tego chcesz. Powodzenia :-*

Usiadz i przemysl czego tak naprawde chcesz -byc gruba i coraz grubsza, za kilka lat wazyc stowke, peosta droga - nic nie zmieniac. Czy jak mysle chcesz byc mloda, zgrabna swiezo poslubiona , pociagajaca dziewczyna.Ja bedac w twoim wieku bylam szczupla, czulam sie dobrze i tego problemu nie mialam - przyszedl z problemami i wiekiem i teraz majac 50 lat mnie dobija, wiec mysle ze wyobrazam sobie jak mozesz sie czuc. Po pierwsze - analiza tego co jesz - dokladna bez oszukiwania sie - spisz wszystko. Jesli masz wiedze co zdrowe co nie to poradzisz sama ze zmianami, jesli nie to poczytaj, badz idz po pomoc dietetyka. Tu na vitalii mozesz duzo sie dowiedziec. Radzilabym tez zrobic dokladne badania - pod katem tarczycy i badanie krzywej cukrowej , by wiedziec czy organizm normalnie funkcjonuje. Okresl krotkie cele, nie nadrabiaj w wekendy - bo wtedy ladnie traci sie to na co sie w tygodniu pracuje i badz wytrwala, miej swoj cel przed oczami. Wazne sa przerwy miedzy posilkami - minimum 3 do 5 godzin, zeby organizm zdazyl popracowac. Powodzenia. Bede zagladala i cieszyla sie z toba twoja piekna figura, krok po kroku osiagniesz to.