Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Przedwiosnie widać,

słychać i czuć. Dziś  kolejne pranie wywiesiłam na balkon ( Złotonaniebie, już wiesz), a potem pojechaliśmy do Sopotu, aby stamtąd wrócić do Gdyni. Raźny spacer, morze jak zawsze nie zawiodło swoim widokiem. Hel oświetlany co i rusz słońcem widać był z daleka. Tylko te okręty wojenne stojące na zatoce trochę niepokoją. Spokój i cisz po drodze, bo to dzień , gdy naród pracuje na emerytów ( mam nadziej). Potok Swelina raźnie szumiał , tocząc swe wody z góry, w Kolibkach  widać jeszcze rozmiar parku Marysieńki Sobieskiej, bo listowia brak. Przy przepieknych stajniach  spostrzegłam na trawniku kwitnące  szafirki, malutkie jeszcze, ale tak pięknie wyglądające w nikłej zieleni. I te ptaki śpiewające, uwijające się kosy, szczygły, hałas w gęstwinach, że hej!  W drodze powrotnej zaszliśmy do hurtowni win, zobaczyć , czy faktycznie reklamowany rabat jest coś wart. Było parę ciekawych pozycji, ja zwracałam uwagę na wina białe, a właściwie zielone, najlepiej lekkie, wytrawne lub półwytrawne. Mądrzyliśmy się z mężem tak bardzo, że dostaliśmy zaproszenie na degustacje w Kania Lodge, ekskluzywnym miejscu niedaleko Kartuz. Termin nam niestety nie odpowiada, a szkoda! Na obiad rosół z makaronem, gotowanym kurczakiem i tyle. Na reszcie wywaru zrobiłam barszcz ukraiński dla rodziców. Zaszedł do nas sąsiad  z informacją, że rozmawiał z kolegą z nadzoru budowlanego i najlepiej właśnie tam zgłosić tę naszą sytuację z zapaszkiem i wilgocią. Oby to coś dało. A sprawca zalania nic, zero, nul .  Skończyłam książkę, bardzo pozytywna, kobiety powinny takie pozycje czytać, bo podnosi na duchu. A  moja waga? Nooo, proszę pań, jest naprawdę ok.