Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
To ponownie ja.

Wizyta na onkologii odbyła się . Żadnego stresu nie czułam, i tak też ocenione zostały moje "duże niebieskie oczy" To torbiel, zupełnie bez znaczenia, bo od 6 lat w tym samym miejscu i tej samej wielkości.  Ale odetchnęlam, przyznaję. W sumie wizyta była miła, chociaż miejsce traumatyczne. Mąż zachwycony, obiecał zaopiekować się oczami!!!! A tak na poważnie, to zastanawiam się, czy i kiedy ujrzę znów  przepiekną katedrę w Sienie, usiądę sobie w jej kąciku, popatrzę  w górę , na sklepienie, i zachwycę się człowiekiem i jego dziełem.  Czy znów poczuję ciepło morza Tyrreńskiego?  Zjem  owoce morza w Wenecji  niedaleko Akademii?, przejdę się uliczkami Lukki?  To dalekie marzenia, a te bliższe dotyczą mojego kraju. Chciałabym wyjść ot tak sobie , iść do kina na nowy film z Annette Bening. Podobno dobry. A przed kinem  biblioteka, potem spacer, mała kawa w ulubionej kawiarni Corner.  Dziś mąż ponownie robił porządki w piwnicy, pozbywając się rzeczy zbędnych. Ja włożyłam do zmywarki ruszta od kuchenki, a płytę czyściłam szczoteczką do zębów. Można tak czas dosłownie zabijać, tylko dlaczego?  Podobno wieści o  powadze wirusa znane były naszym władzom już w styczniu. Zlekceważono je  w klasyczny sposób, a teraz znów społeczeństwo ma okazywać swoją wielkość. Jestem rozgoryczona, tęsknię za synem, za człowiekiem!!!!