Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Co mi siedzi w głowie?

Hej kolejny tydzień zaczęłam z pozytywnym nastawieniem, zważyłam się wczoraj i zmierzyłam i co? i się przeraziłam, jest masakrycznie, brak spadku. Oczywiście jest to tylko i wyłącznie moja wina. Prawda jest taka, że cały czas mam problem z dietą a właściwie z moją głową, nie umiem sobie poradzić z chęcią na jedzenie i uczuciem głodu.

Zazwyczaj planuje co zjem danego dnia ale jak robię wieczorem podsumowanie to i tak zawsze się okazuje, że zjadłam za dużo, nie umiem się najeść małą porcją, ciągle mogłabym coś podjadać, nawet jak nie jestem głodna. Nie wiem czy nie wynika to z ciągłego stresu w jakim się znajduję. Cały czas są jakieś problemy, ciągle coś przeżywam i się denerwuje, wiecznie coś mi jeździ pod kopuła tak że nie mogę spać.

Zaczęłam się zastanawiać czy ja w ogóle jestem normalna, wiem jak należy się odżywiać, umiem liczyć kalorie a ciągle robię wszystko źle, mam wrażenie, że mam w środku drugiego człowieka, który jest ciągle głodny, wieczna wewnętrzna kłótnia samej z sobą, to jakaś ciężka porażka.

Oglądałam wczoraj film dokumentalny o kobiecie z Wielkiej Brytanii, która przy wzroście 160 cm ważyłam 240 kg, gdy mówiła o jedzeniu o tym jak zajada swoje problemy i o tym jak jest jej ciężko miałam wrażenie, że jestem do niej podobna, jem, żeby zapomnieć o problemach o zmartwieniach. To jest okropne jak można zajadać stres i w ten sposób uzależnić się od jedzenia, tak od jedzenia można się uzależnić co jest dosyć dziwne do zrozumienia dla normalnych ludzi. Alkoholik może iść na odwyk a grubas? Jak można iść na odwyk od jedzenia skoro nie można nie jeść. To powoduje, że odchudzanie to ciężka walka z własnymi słabościami, jestem słaba ale poradzę sobie z tym i już!!!

Postanowiłam sobie, że do Wielkanocy nie będę jeść słodyczy i niezdrowych przekąsek, pić napojów gazowanych itp. trzymajcie kciuku aby mnie zapał i silna wola nie opuszczała bo to duże wyzwanie. Poza tym muszę się więcej ruszać więc rozpoczęłam od dzisiaj spacerem, który co tu dużo mówić uświadomił mi w jakim kiepskim jestem położeniu tzn. gruba, zapasiona i bez kondycji do tego z masą kompleksów.

Mają świadomość swoich problemów będę starała się z całych sił walczyć z tym bo nie chcę za parę lat skończyć jako najgrubsza polak a to mi właśnie grozi bo ważę 110 kg a moje biodra mają 130 cm obwodu, tak dokładnie tyle.

No cóż wylałam trochę swoich żali, lepiej mi z tym bo tak naprawdę nie mam komu o tym powiedzieć, nikt mnie niestety nie rozumie.

Trzymajcie kciuku

Miłego dnia