Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
WIELKI powrót !

Hej Dziewczyny !!!

    Dosłownie WIELKI powrót.... Przyznam Wam szczerze ,jedzenie od zawsze było moim przekleństwem. Zawsze byłam tą grubszą od rówieśników do 18 roku życia. Wtedy po wyjeździe do Niemiec do pracy nagle wzięłam się za siebie ,sumiennie ćwiczyłam każdego dnia minimum godzinę i przestrzegałam diety 1200 kcal. Nie odpuszczałam sobie nigdy ,ćwiczyłam nawet w dni które planowałam na regeneracje i odpoczynek . To było jak obsesja. Nie wiem co się stało bo wcześniej rzucałam odchudzanie po dwóch góra trzech dniach ,może to tęsknota za wszystkim co zostawiłam w Polsce tak na mnie działała... Prowadziłam tutaj konto przez cały okres mojego odchudzania (8 miesięcy) aż do powrotu do Polski (wtedy to mój zazdrosny chłopak-teraz były ,kazał mi usunąć konto ze względu na zdjęcia mojej sylwetki). Wróciłam lżejsza o 20 kg ! Ważyłam 50 kg i wielu ludzi twierdziło iż wyglądam już źle ale uważam że to z zazdrości bo ja czułam się ganialnie.

    Ahh dziewczyny !!! Co to za uczucie gdy możesz włożyć na siebie wszystko co chcesz i wyglądasz w tym dobrze ! A jak cudownie wyjść na plaże i się za siebie nie wstydzić....

    Czułam się tak przez ponad 4 lata, ciągle prowadziłam zdrowy i sportowy styl życia aż do ostatnich Świąt Bożego Narodzenia. Tyle lat wcale nie jadłam słodyczy ,nic a nic ! Może czasem w upalne lato na plaży wpadły lody ale rzadko.... Aż do pierwszego kawałka cudownego sernika mojej Mamy... O ZMORO ! Czemu ja to zrobiłam ?! Od tamtej pory moim życiem znowu zaczęło rządzić jedzenie. Nie ograniczony apetyt na wszystko ,bez przerwy.... Obżerałam się po kryjomu przed rodziną ,chowałam się z jedzeniem po kątach ,a nie daj Boże jak byłam sama w domu ,jadłam wszystko co w nim było...... Nawet przestałam ćwiczyć ,bo się tak obżerałam że bolał mnie brzuch i nie miałam siły na treningi....Tłumaczyłam sobie a co tam przecież jesteś chuda nic Ci nie będzie. I tak każdego dnia... Najgorsze jest to że dostrzegałam coraz ściślejsze ciuchy aż w końcu musiałam zmienić garderobę na dresy i luźne bluzki żeby ukryć moje przybywające kilogramy a i tak zupełnie odrzucałam to ze świadomości ,wolałam żreć żreć i jeszcze raz żreć stając się przy tym coraz bardziej nieszczęśliwą....

Jeszcze przed Świętami wyglądałam tak :

A to zdjęcia z wakacji:

A to jak wyglądam teraz.... MASAKRA !!!!!!!!! Nie mogę ze sobą żyć ;( nie wstawie zdjęcia bo strasznie mi wstyd ,ale dodajcie sobie do tych zdjęć 15 kg ! Aż 15 !!!!

Mam tendencje do przybierania w nogach i teraz wyglądam jak małe słoniątko !!!! Nogi jak bale i wylewające się boki ;( Pomóżcie mi odnaleźć w sobie motywacje ,taką jaką w sobie miałam ponad 4 lata temu bo nie chce mi się już żyć ;((( 

Jutro podchodzę do walki po raz kolejny ,moje próby od jakiegoś miesiąca kończą się fatalnie.. Jadłam przez 3 dni po 300 kcal i ćwiczyłam ponad godzinę siłowo a po tych 3 dniach rzucałam się na jedzenie i pochłaniałam ogromne ilości słodyczy. I tak w kółko ! Tragedia. Jestem żałosna..... :(

Czy któraś z Was też ma problem z miłością do jedzenia ?! Czy to tylko ja tak mam ? :((((