Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
opowieści około porodowe..

no więc opowiadam..

jak pisałam na 24 czerwca miałam ostatnią wizytę u mojej Gin.. ok. 20 byłam już po.. wszystko było w porządku, rozwarcia brak, szyjka lekko się skracała, skurczy brak.. umówiłam się na 27.06 na KTG do szpitala..

potem pojechaliśmy do rodziców, zrobiliśmy zakupy w Biedronce
i ok. 21.30 jedliśmy już lekką kolację w domku.. byłam zmęczona,
więc od razu po niej poszłam się kąpać.. w łóżku wylądowaliśmy ok. 23..
jeszcze jakiś film.. byłam w sumie nie spokojna.. i jakoś tak dziwnie się czułam,
ale typowych oznak porodu brak..
przewracałam się z boku na bok i w ciągu godziny byłam chyba z 5 razy siku..

ok. 0.30 dostałam pierwszego skurczu.. ale wzięłam to za skurcze jelit,
poleciałam do kibelka, zaczęłam plamić.. i już miałam panikę,
że coś nie tak z młodym, ale jakoś że to poród to nie czułam..
ale mówię nic, kładę się spać..
jak do rana nie przejdzie to pojedziemy z rana do szpitala..
ale ok 1.00 odeszły mi pierwsze wody
– dobrze, że ze względu na to plamienie zabezpieczyłam się,
bo inaczej łóżko zalane by było…

ale reakcja mojego Męża na mój tekst jak go obudziłam –
I. chyba musimy jechać do szpitala… czemu.. bo chyba odeszły mi wody…  aha.. 
- on był gotowy do wyjścia szybciej niż ja..

lał deszcz.. ale po kilkunastu minutach byliśmy już w szpitalu na izbie przyjęć.. położna kazała się przebrać, zbadała mnie – rozwarcie na 5 cm
i wypisałyśmy multum papierów na przyjęcie..

po 2.00 byłam z Mężem na sali przedporodowej..
dostałam antybiotyk dożylnie na moją bakterię,
a ok. 4.00 dostałam kroplówkę z oksytocyny, bo już z bólu nie mogłam,
a rozwarcie ok. 6 cm.. dostałam też butle z rozweselaczem
- poczułam odrobinkę ulgi,
ok. 6.00 zaczęły się bardziej regularne skurcze i wylądowałam na fotelu porodowym.. ale niestety te tak zwane skurcze parte u mnie były dość kiepskie..
w zasadzie jakoś tego nie odczuwałam jako skurcze parte tylko normalne..
ból niemiłosierny.. nawet nie wiem za którym w zasadzie wyciągnęli siłą Młodego.. Mąż był cały czas przy mnie najpierw trzymał mnie za ramię,
a potem przy akcji za głowę, lekarz i jedna z położnych uciskali mi brzuch,
a kolejne dwie panie  próbowały wyjąć młodego przy skurczach..  nie dość,
że mnie nacięli to jeszcze i tak pękło dość sporo..
powiem wam do dziś boli mnie brzuch od tego wyciskania..

jak sobie to przypomnę to ciary po plecach mi idą..  Mały urodził się o 8.15..
ale jak wyjęli Młodego i położyli go na mój brzuch to poczułam ulgę..
i w sumie to racja, że ból nie ma znaczenia jak urodzi się dziecko..
bo to on zrekompensował moje cierpienie….
i nie cofnęła bym czasu, wiedząc że tak bardzo będzie trudny dla mnie ten poród..

cdn. – postaram się jutro.. ale już nie wysiedzę..