Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pierwszy dzień za mna-grzeczniutko

Pierwsze koty za płoty, faktycznie na tych 1700kal nie czuje głodu. Przy odchudzaniu to chyba najgorsze. 

Walczę z kg. od 20 lat,tak 20. Przez prawie cały ten okres walczyłam również sama ze sobą. Coś we mnie pękło jesienią tamtego roku. Sama nie wiem jak to sie stało. Przez te 20 lat chudłam i tyłam na zmianę. Byłam na serio fajna  laska, ale psychika nie pozwoliła mi się tym cieszyć, postrzegałam siebie jako osobę o wiele grubszą. Dotarło do mnie w końcu że szkoda życia na wieczne odchudzanie. ze szkoda życia na wieczna walkę. 

Jestem obecnie w takim punkcie, ze ciesze się z wszystkiego, choć zawsze byłam "nienaturalnie" pozytywna. Jedyne co mnie przygniatało najbardziej psychicznie była moja waga, gdzie na serio wcale nie była wysoka. na chwile obecna dążę do tego by pozbyć się nadwagi, czyli przy moim wzroście 168 jak ujrzę 6-tke z przodu będzie prawidłowo. Kilka lat temu nie znosiłam tej cyfry, bo ta 5 tka to niby jakiś wyznacznik "ideału"BZDURA.  Życie Wam wszystkim odchudzającym się byście osiągnęły taki spokój ducha jaki po tylu latach ja osiągnęłam. Czuje ze uwalniam się od obsesji wychudzonego ciała. Coraz bardziej akceptuje siebie (tu mowa o wyglądzie), bo reszty nie zamieniła bym za nic w świcie.