Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Środa

Wiesz myślę, że jeśli nastolatka ma nadwagę to powinna się odchudzać, ale pod kontrolą lekarza. Nigdy samodzielnie. Bo to jest taki wiek, że jeszcze wszystko w organizmie się rozwija. Ja bym chciała, żeby moja dieta to był właśnie zestaw takich zdrowych nawyków, które już ze mną zostaną kiedy schudnę.

Ja myślę, że w ogóle "dieta", jako słowo jest źle rozumiana. Wszyscy traktują ten wyraz na równi z "ograniczanie ilości spożywanych produktów", a przecież to "sposób odżywiania". Jeśli zamierzam przez całe życie odżywiać się zdrowo i racjonalnie to będę całe życie na diecie :P. Brzmi strasznie, a przecież to normalne. P.S. Też nie mogę znaleźć pracy. Troszkę to dołujące...

mam podobne zdanie, ponieważ często zdarza się, że dieta nastolatek nie ma nic wspólnego ze zdrowym odżywianiem, a kiedy głodują nie mają siły na szkołę i naukę..oraz często ich "diety" kończą się nie tylko spadkiem formy ale i poważnymi problemami zdrowotnymi. Niestety młode osoby są bardziej podatne na presję otoczenia jeśli chodzi o wygląd i częściej sięgają po niebezpieczne "cudowne tabletki na odchudzanie" zamiast zmienić coś naprawdę w swoich nawykach żywieniowych.

Gdy miałam 14-15 lat też nie myślałam o odchudzaniu. Nie myślałam też o zdrowym odżywianiu i po roku 10 kilogramowy wzrost wagi sprawił że stałam się pulchna. Waga spadała z przyczyn emocjonalnych - pierwsze rozstania, nowa szkoła. Jednak wciąż byłam większa od koleżanek (szczupła, ale masywniejsza). Aż obudziłam się się w trzeciej klasie liceum i zrozumiałam, że jestem nieszczęśliwa w swoim ciele. Teraz od roku katuje się dietami, spędzając wieczory z twarzą w poduszce (musiałam zrezygnować z wielu przyjemności, które wiązały się z wychodzeniem do restauracji/kina/zabawy z Miłością Mojego Życia). Problem nie tkwi w nastolatkach (które zabierają się za dietę zazwyczaj gdy mają kilka kilogramów za dużo) a w rodzicach, którzy nie dbają o to co jedzą. Gdy dziewczyny zaczynają dorastać, zaczynają dostrzegać że zamiast tworzących się kobiecych kształtów, mają nieestetyczne wałeczki. Ważne, by ich dieta jednak nie polegała na zmienianiu wielkości posiłków a zmianie stylu życia i jakości dań. Tylko tu znów nie mogą liczyć na pomoc rodziców... Ja żałuję, że w wieku 15-16 lat nie byłam na diecie - tej zdrowej, bogatej w witaminy, substancje i zdrowe kalorie. Teraz nie bałabym się sięgnąć po batonika, nie płakałabym odmawiając Ukochanemu wspólnej pizzy czy przygotowania razem jakiegokolwiek posiłku bez liczenia, ważenia. Co z tego, że zrobimy dietetyczną pizzę, jak i tak mogłabym jej zjeść dwie blachy. Dlatego odmawiam. Eh. Aż się rozkleiłam.

Co do tego, że odchudzanie się jest złym momentem, gdy chodzi się do szkoły to się nie zgadzam. Każdy moment jest dobry. A uczyć się dobrze odżywiać można zawsze w końcu jak napisałaś: dieta jest na całe życie. A w życiu jest różnie