Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nienawidzę swojego ciała!

Ile to razy czytam/słyszę stwierdzenie postawione w tytule wątku?

Mnóstwo tematów, słów i płaczu, dotyczącego nienawiści do własnego ciała, do boczków, ud, nóg, brzucha, rąk... Można by wymieniać w nieskończoność. Dlaczego ludzie nienawidzą siebie?

Tak, nienawiść do własnego ciała, to nienawiść do samego siebie. Nie jesteśmy odłączeni od mózgu, duszy. Ciało jest nieodłącznym elementem nas samych. A jeśli nienawidzimy ciała - nienawidzimy siebie. W głębi duszy nie akceptujemy siebie, takimi, jakimi jesteśmy...

Nie będę ukrywać - samej zajęło mi to dużo czasu zanim to zrozumiałam. Trenerka Jillian Michaels - mówiła o tym w swoich programach treningowych. A mnie to umykało. Nastawiona na wyniki - ćwiczyłam, pociłam, męczyłam... Waga, dieta, ćwiczenia... Zgubiłam w tym wszystkim siebie.

Z czasem zaczęłam wsłuchiwać się w jej słowa. Miały sens. Trzeba ćwiczyć, ale dla SAMEJ SIEBIE, dla LEPSZEGO SAMOPOCZUCIA. Ćwiczenia to dbanie o siebie. Dbanie o duszę. Ale to nie jest cel sam w sobie. Jeszcze jeszcze jest miłość - do ludzi, pracowników, znajomych, nieznajomych, złych i dobrych. Jak sama jesteś dla siebie dobra, to samo wszystko się prostuje. Ćwiczenia to ma być odpoczynek, zatrzymanie się, przemyślenie życia, spraw doczesnych.

Ludzie o tym zapominają. Ćwiczenia, dieta...to nie cel sam w sobie. Nikt nie jest idealny i nie będzie. Musimy być idealni dla samych siebie!

Odpowiedz sobie na pytanie - ile razy stałaś/eś przed lustrem i twierdziłaś/eś "Nie akceptuję" dotykając kolejnych partii ciała? Marząc o sylwetce miss? Zdaje się, że mnóstwo...

Ja też tak robiłam. Ale nie robię teraz. Nie będę kłamać - najadałam się słodyczami przez ostatnie dnie, i miałam wzdęty brzuch. Mogłam szlochać na podłodze, krzyczeć, że dietę szlag trafił, że rzucam to w cholerę i jeszcze kilka innych niewybrednych słów w stronę swojego ciała. Mogłabym biegać z nożyczkami, "odcinać" (oczywiście w powietrzu) tłuszcz i wyżywać się na innych. A co zrobiłam? Siadłam i stwierdziłam "Po co mi to? Po co tak się obżeram?". I jak nigdy nic - wczoraj wróciłam do ćwiczeń. I zjadłam normalnie, tak, że wieczorem brzuch był OK.

Serio. Kochajcie siebie. Bo nic z tego nie będzie, jeśli nie będziecie siebie kochać!