Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jak jest u was w związku?

Mysle, ze byloby mi przykro, gdybu moj maz uwazal, ze moje zainteresowania sa nic nie warte, a prace ktore tworze i poswiecam im sporo czasu sa kompletnie niepotrzebne. Twojemu mezowi na pewno jest smutno, ze tak myslisz o jego pasji.

Uwazam, ze przesadzasz. Wolalabys, zeby chlop gapil sie w tv, pil piwo, gral w gry albo ganial za babami? Wg mnie dobrze, ze jest kreatywny i ma pasje, a nie jest nudnym leniem. . Powiem Ci jak to wyglada mojej perspektywy. Moj maz jest umyslem scislym i bardzo technicznym. Kocha dlubac, reperowac, budowac itp.wiec dobrze wiem jak to wyglada. Tez ma prowadzi DG. Sporo wieczorow spedza w garazu. Ja nie widze w tym nic zlego, wrecz przeciwnie. Nawet teraz kiedy jestem przed samym porodem, nie mam mu tego za zle. Kiedy urodze nie bedzie juz mial na to tyle czasu, wiec niech korzysta poki moze. Ja jestem kompletnym przeciwienstwem meza - mam umysl humanustyczno-artystyczny, wiec moje pasje sa inne, ale rozumiemy sie wzajemnie. Kiedy chce spedzic czas razem to poprostu mu o tym mowie. Prosze, zeby wylaczyl telefon (bo klienci dzwonia bardzo czesto) i mamy czas dla siebie. Zawsze w niedziele razem gotujemy, idziemy na spacer itp. Mysle, ze Wasz problem wynika z tego, ze nie umiecie rozmawiac, nie mowicie o swoich oczekiwaniach, albo przekazujecie sobie jasnych informacji. Zastanawiam sie tez, czy Tyasz jakies zainteresowania i potrafisz spedzac czas sama, czy oczekujesz od meza towarzystwa.

Powiem Ci tak, ja bym się cieszyła jakby mój sobie wynajdywał takie techniczne zajęcia. Mój jest bardziej "umysłowy", interesuje się sportem etc. a z technicznych rzeczy idzie mu średnio.

Szkoda ze nie potrafisz docenić męża, pochwalić bo ob to czuję. A myślę że powinnaś szanować jego pasję i kreatywność i wspierać go. Uważam też że to twoje milczenie można potraktować jako formę przemocy psychicznej i widać że go to wkurza. Milcząc czuje się chyba olewany. Postaraj się go doceniac

"Ok leciał jakiś fajny film więc miałam zajęcie oglądałam go i siedziałam na facebooku", "Ja sobie siedzę piję kawę no i na fb no bo co". Z Twojego opisu jasno wynika, że go ograniczasz. Podcinasz mu skrzydła. Nazywasz jego pasje głupotami tylko dlatego, że jej nie rozumiesz/ nie chcesz zrozumieć. To najgorsze co może być- partner/ partnerka bez zainteresowań w dodatku mająca pretensje o to, że ktoś chce się rozwijać/ czymś się zająć. Jesteście razem tyle lat i jeszcze do tego nie doszliście? Podejrzewam, że rano pijąc tą kawę miałaś już focha i obrażoną minę. Wiesz co ja bym zrobiła? Dała mu kawę, całusa, zapytała jak mu idzie i na jakim jest etapie. Zainteresowała się, zaoferowała pomoc. Gdybym miała ochotę na rozmowę po prostu bym zapytała czy może gadać czy jest bardzo skupiony. Nie dusicie się siedząc ciągle w swoim towarzystwie? Znajdz jakieś hobby albo zajmij się czymś bo nie dziwie się, żę facet ma Ciebie dosyć. Jesteś młoda a zamknęłaś Was w złotej klatce. Nic dziwnego, że w koncu któreś z Was wybuchło.

Jak ja bym chciala, zeby moj byl tak kreatywny! Moj siedzi I nie robi Nic konstruktywnego. Ot! - wykona obowiazki I tyle. To ja jestem tá przebojowa w zwiazku I jego to denerwuje, bo nie usiedze (tez wlasny biznes)

Zazdroszczę odchowanych dzieci w tak mlodym wieku :) a co chcialabys zeby maz robil? To nie jest troche tak ze Ty zazdroscisz mezowi?

Mi chyba bliżej do twojego męża niż do ciebie. Nie potrafię po prostu usiąść i nic nie robić, zawsze mam jakieś "projekty" i bardzo by mnie bolało gdyby mój mąż powiedział, że to są głupoty i po co marnuję na to czas. Ba, mój mąż potrafi w nocy pojechać do sklepu bo mi czegoś zabrakło do zrealizowania mojej wizji i do tego dokupi jeszcze czekoladę, żebyśmy sobie mogli przy okazji zjeść i się zrelaksować. Pracujemy po 11-12 godzin dziennie (tzn. praca z dojazdami), mamy małe dziecko, w zeszłym roku całkowicie samodzielnie przebudowaliśmy cały dom, łącznie ze stawianiem ścian i renowacją starych mebli, mamy ekstremalnie mało czasu dla siebie, ale nikt nikomu nie wygarnia, że się zajmuje głupotami, nie urządza cichych dni... Rozmawiamy o tym co robimy, wspieramy się, ja kupuję mężowi karnet na ściankę wspinaczkową, bo wiem, że jemu sammeu zkoda kasy a zasługuje na to, żeby miec chwilę tylko dla siebie. Dużo rozmawiamy o swoich zainteresowaniach i "projektach" - nawet jeśli jego rzeczy same w sobie mnie nie interesują, to interesuje mnie ok i chcę być częścią jego życia, bez względu na to, czy je w pełni rozumiem czy nie. On jest dla mnie ważny, a zatem jego zainteresowania są dla mnie ważne. No ale przypuszczam, że jeśli wy dyskutujecie o separacji to nie jest kwestia jakiegoś jednego probjektu i cichego dnia tylko raczej bardziej złożona sprawa.

My mamy czas i dla siebie nawzajem i każdy z osobna na swoje sprawy i ''zabawki'', ale tu nie ma co porównywać, nie mamy dzieci ani własnego biznesu, to zupełnie inna sytuacja niż u Was. Myślę, że jeśli tak wygląda Wasze życie, a naprawdę obu stronom zależy na sobie i na wspólnym spędzaniu czasu to trzeba wypracować jakieś rozwiązanie. Pewnie to mało romantyczne, ale może jakiś grafik wspólnie ustalony, kiedy w danym tygodniu macie czas tylko dla siebie? Tak żeby każdy z Was miał jednocześnie czas na swoje sprawy, ale też tak bez spiny, dla drugiej osoby.

Podejrzewam, że projekt nie idzie po jego myśli, więc dlatego się przyczepił.

Uwielbiam facetów, którzy mają pasję, cjęć tworzenia i działania ... taki męża sobie wybrałam :) ... pomyśl jak byłoby „cudownie” gdyby leżał na kanapie, oglądał FB lub grał w gierki ... A tak na serio -> pozwól mu działać! Nie ograniczaj, nie rób ostentacyjnych scen noe odzywając się „bo on przecież pracuje” Faceci nie rysują językiem więc na pewno jak będzie temar do rozmowy to pogadają

Jakbym widziala siebie.. tylko jako Twoj maz xD Jak mi nie idzie na kompie, to uwierz ze potrafie zrobic wojne o pierdole i rzucac wszystko i sie wyprowadzac ;) On siedzi nad schematami, cos nie wychodzi, a chcial sie popisac i pokazac Ci jaki jest zdolny. I Ty zamiast sie zainteresowac to sie nie odzywasz, a on sie wkur* bo mu nie wychodzi a mialo byc pieknie a nie wyszlo. Po prostu nie mozesz dawac odczuc ze jego nowa pasja jest zbedna. Zacznij dopingowac i albo sam dojdzie do wniosku ze to nie dla niego i odpusci albo zacznie mu serio cos fajnego wychodzic. Zaczbij go pytac o te schematy, a do czego to, a do czego tamto ( Tobie to zbedne, ale jak on Ci zacznie tlumaczyc to sie poczuje madry i moze wpadnie na jakis pomysl plus poczuje zainteresowanie)

Mój teraz rzadko jest w domu bo się budujemy całe dnie na budowie ale i gdy na budowę nie idzie to go w domu nie ma. Ale on ma taki charakter bo widzę po nim że jak siedzi w niedzielę w domu to go nosi.dawniej mnie to wkurzało teraz się przyzwyczaiłam.

Jestesmy z mezem razem prawie 13 lat, 6 lat po slubie. Roznie bywalo, ale taki foch o nic... no nie bardzo to widze. Oboje dotarlismy do momentu, gdzie tego typu dramaty nie sa nam potrzebne i doceniamy stabilizacje. Zdarzaja sie sprzeczki o drobnostki (nieumyty talerz czy skarpetki na podlodze ale to jak w kazdym zwiazku) ale nie moge powiedziec zebysmy sie klocili. A jakby mi maz powiedzial ze chce separacji, pokazalabyk mu drzwi i wykopala na dobre ze swojego zycia

Jesteśmy 29 lat po ślubie i 5 przed ślubem i jakoś nie mamy takich problemów. Jak mój ma pomysł, który uważam za bezsensowny, to czekam aż mu przejdzie ;-) Jak pomysł i mi pasuje, to pilnuję żeby zrealizował. Jak na tyle lat razem, to ani razu nie wystawiliśmy sobie walizek za drzwi, ani nie było tekstów w stylu "duszę się". Co najwyżej gonimy się nawzajem do roboty - oboje pracujemy naukowo, a to specyficzna praca, gdzie nie ma rozdziału praca/dom. Lubimy spotykać się ze znajomymi, ale także lubimy spędzać czas ze sobą. Niekoniecznie musimy rozmawiać, czasami jest tak, że każdy robi swoje (czyta/pisze), a czasami gadamy o dupie Maryni. Lubimy razem wyjeżdżać. Syn-student nie chce się wyprowadzać, bo mówi że mu z nami wesoło (jest samodzielny nie wymaga obsługi). Lubi też z nami wyjeżdżać. Myślę, że w długoletnim związku przyda się duża doza tolerancji, akceptacji i dystansu.

Mnie też zdziwiło zakończenie. Albo mąż jest rzeczywiście zmęczony związkiem, a problem się nawartstwił, albo palnął o wyprowadzce szybciej niż pomyślał. Dziwi mnie że z takim "bólem" przyjmujesz hobby, PASJĘ męża. To super że masz takiego mądrego chłopa! On nie buja w obłokach, jakby dobrze byłoby coś takiego mieć, ale z wielkim zaangażowaniem przechodzi do działania. Pewnie wolałby żebyś go pochwaliła że jest taki bystry, zdolny i ma pasję, a przy znajomych pokazywała co samodzielnie wykonał. Zamiast tego może widzi Twoją niezadowoloną minę i się rzeczywiście czuje zlekceważony? To urządzenie do samochodu wcale nie jest głupie i niepotrezbne. Mąż mojej koleżanki ma to w samochodzie wbudowane. On siedzi sobie rano w domu, albo jeszcze w łóżku, odpala pilotem i samochódmu się grzeje. Wychodzi do rozmrożonego, ciepłego auta. Zazdroszczę, bo mój mąż rano, po ciemku skrobie samochód i jedzie kilka km w zimnym. Ty oglądałaś coś w kompie, siedziałaś na FB. Czy to było bardziej kreatywne niż "bezsensowna robótka" męża? Sama w tym czasie byłaś wyłaczona z konwersacji i bycia z nim. On też może powiedzieć że Ty cały dzień w pracy, a po niej, albo przed nią, "siedzisz w komputerze", a do niego nawet nie zagadniesz. Mam nadzieję że się dogadacie i będziecie mieli więcej wyrozumiałosci dla siebie i lepiej wykorzystacie czas by starczyło go i na związek i na własne hobby. Pozdrawiam, oby się ułożyło.

Naście lat to trudny czas dla związku (ja z moim 18lat). To czas kiedy zaczynasz sobie zdawać sprawę, że to już tak na zawsze zawsze. Wiesz co mu jest zanim usiądzie, wiesz powie jak tam marszczy nos. Czasami faceci muszą sobie w głowie poukładać. Widzę ten schemat u wielu moich znajomych.

Dziwny tekst, ale skądś się musiał wziąć. Poza tym, nie bardzo rozumiem problem... skoro Ty pijesz kawę i siedzisz na fb, to normalne, że on się czym innym zajmuje. Ja od powrotu do domu zrobilam nam pizzę, potem oglądałam YT, a mój spał i siedział przy kompie, teraz pracuje. Mało gadaliśmy, ale takie wieczory po pracy.

O ranyy.. Liczyłam na inny koniec tej historii.. Po 16 latach z takim tekstem? I on się tak serio wyprowadzi czy tylko tak mówi? U mnie mąż to leń i kanapowiec ale jak poczuje misję to robi coś na 200%.

Komentarz został usunięty