Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
z tarczą, czy na tarczy?

Szykując ten wpis zaczęłam się nad tym zastanawiać. Wczorajszy dzień sprawił, że poległam, czy jednak tak powinno być? 

A jak to wyglądało?

Dzień na mieście spędzony z koleżanką. Zazwyczaj oznacza to sporo ruchu, ale również sporo jedzenia. Nie inaczej było tym razem. Przełaziłyśmy 9 kilometrów w między czasie odwiedzając kawiarnię i pizzerię. W kawiarni poza kawą wzięłam też sernik. Na tamten moment jeszcze tego nie rozkminiałam. Niestety ciacho było paskudne. Nie odpowiadał mi ani smak, ani tekstura wypieku, ale...  zjadłam. Dlaczego? Bo zapłaciłam? Bo dawało trochę słodyczy? Od tego momentu wskoczyłam w myślowy kołowrotek, ale widać samobiczowanie było niezbyt skuteczne, bo ochoczo wkroczyłam do pizzerii. Skuszona reklamą zamówiłam zapiekany makaron. Tu czuję się w zgodzie z samą sobą, nie rozumiem tylko dlaczego wzięłam do tego sok (pewnie nektar).

Generalnie na wyjściach tego typu potrafi być bardziej przekąskowo, bo kuszą mijane lodziarnie i knajpki. Nie mam do siebie pretensji o rodzaje złożonych zamówień. Nie uważam, żeby sporadyczne ciacho do kawy i opływający kaloriami obiad miałoby się na mnie natychmiastowo zemścić i wszystko zniweczyć. Uważam też, że w jedzeniu intuicyjnym jest miejsce na wszystkie jego rodzaje. Powinniśmy przy tym zwracać uwagę na składy i osobiście jestem za tym, żeby wracać do cukru, który nasz organizm zna, a nie słodzików. Fakt, aktualne badania dowodzą, że większość z nich jest neutralna dla trzustki i gospodarki cukrowej, ale... znam za dużo osób, które reagują na nie kiepsko np. jelitowo. Ale to jest materiał na inny wpis, nie chce się teraz zapętlać w tym co chcę przekazać. 

Wracając do tego nieszczęsnego sernika. Jestem na siebie zła, że go zjadłam nie dlatego, że to było ciastko, tylko dlatego, że zrobiłam to chociaż w ogóle mi nie smakowało. To pierwszy minus. Drugi jest taki, że pozwoliłam myślom odpłynąć w kierunku wiecznej (płonnej) analizy na tak długo. Na upartego mogłabym dorzucić trzeci minus w postaci soku, bo zwyczajnie nie był to najlepszy wybór z dostępnych opcji. 

No i ciągle nie wiem, czy wróciłam z tarczą, czy na tarczy...

Ale fajnie było 😊