Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Kiedy odchodzi przyjaciel

Muszę to tutaj napisać, bo nie mam gdzie wyrzucić tego co czuję. Od środy umiera mój jedyny, ukochany piesek. Jest z nami od 13 lat. Znalazłam go pod śmietnikiem, niedługo po urodzeniu, był jeszcze ślepy i trzeba go było karmić strzykawką. Spał ze mną, uczył się, chodził na spacery, a teraz odchodzi. Nic nie je, na siłę podajemy mu wodę. Na dwór trzeba go zanieść i przynieść z powrotem do domu. Nikt z mojej rodziny nie ma sumienia, żeby jechać go uśpić. Modlę się, aby zasnął i się nie obudził, żeby już się nie męczył i nie cierpiał. Bardzo go kocham, ale wiem, że tak będzie dla niego lepiej.
Za każdym razem jak na niego patrzę, to łzy mi napływają do oczu.
Nie wyobrażam sobie, że go już nie będzie. Mojego Puszusia.