Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
no, zaleglosci mnie sie pietrza!

Mam juz ladnych pare tematow zaleglych do opisania. Musze sie "wyregulowac", bo inaczej, zapomne o swoich "zlotych" myslach...Ale, tak naprawde, ostatnimi dniami przemysliwuje sobie motyw mojego (ewentualnego) poderwania sie do (entej juz!) diety w moim zyciu. I -byc  moze wiele Was zdenerwuje tym wyznaniem - ale chcialabym tym razem zadedykowac moj wysilek Mojemu Mezowi! Tak, bez zadnego wypierania sie prawdy, chcialabym by za cala swo Dobroc, ktorej Mi uzycza w swoim, a raczej - naszym - zyciu - poczul, ze ma jeszcze mala radosc z posiadania zgrabnej zony. Chyba juz nie mam sily na zmiane swojej osobowosci (czasami  - bardzo ciezkiej do zniesienia ), nie naucze sie juz wypiekac przepysznych ciast, nie spozniac sie na rozne okazje, nie gubic swiezo - zdobytych numerow telefonow....i calej rzeszy dobrych przywar , ktorymi legitymuje sie Dobra Zona! Nie, nie dlatego, ze nigdy nie chcialam byc taka Dobra Zona! To bylo ( i w malych fragmentach, wciaz jest!) moim pragnieniem!  Wciaz mam nadzieje zrealizowac marzenie to i owo...Ale, tak na biezaco, chcialabym byc ta zadbana, zgrabna babeczka, ktorej maz przygladalby sie z iskierka pozadania w oku...Nalezy sie Mojemu Mezowi duzo lepsza zona, taka z pelnym usmiechem na codzinna szarosc, ladna, zgrabna i zawsze podkreslajaca fakt, ze jest Mezem bardzo odpowiedzialnym za cala Rodzine, ze nie naduzywa swje meskosci, ze -mimo wszytsko!- jest z nami (bo nie kazdy maz tak czyni...). To chyba naprawde mocny argument, by znow ...zaczac od nowa, prawda?